تنگی دهانه رحم و سزارین

سرویکس (دهانه رحم) تحتانی‌ترین قسمت رحم است که به قسمت فوقانی واژن متصل می‌شود و به آن دهانه رحم گفته می‌شود. بروز هر گونه مشکلات در سرویکس (دهانه رحم) می‌تواند قابلیت بارداری در یک خانم را تحت تأثیر قرار دهد. تنگی سرویکس (تنگی دهانه رحم) یکی از بیماری‌های غیر سرطانی زنان است.در اصطلاح پزشکی تنگی به باریک شدن کانال گفته می‌شود. بنابراین تنگی سرویکس (تنگی دهانه رحم) بدان معنی است که قطر دهانه رحم بنا به دلایلی کاهش پیدا کرده باشد. در یک بیمار مبتلا به تنگی دهانه رحم، ناباروری می‌تواند رخ دهد و دهانه رحم ممکن است از خون و چرک پُر شود. سرویکس (دهانه رحم) در شرایطی نادر به طور کامل مسدود می‌شود. اگر این وضعیت در زنان غیر یائسه اتفاق بیفتد باعث ایجاد مشکلاتی در دوره قاعدگی خواهد شد. این مشکلات می‌توانند با فقدان پریود، پریود دردناک یا پریود‌های شدید تظاهر پیدا کند. در این شرایط اسپرم نمی‌تواند به تخمک برسد و ناباروری حاصل می‌شود. وقتی دهانه رحم مسدود است خون در رحم جمع می‌شود. در این شرایط خون و سلول‌ها به داخل لگن برمی‌گردند و آندومتریوز رخ می‌دهد. همچنین ممکن است در داخل رحم چرک تجمع یابد. در این شرایط رحم برآمده می‌شود و مانند یک توده در داخل لگن احساس ‌شود. تنگی سرویکس (تنگی دهانه رحم) در زنان یائسه شکایت خاصی را ایجاد نمی‌کند.

دلایل ایجاد تنگی سرویکس (تنگی دهانه رحم)

• کونیزیشن دهانه رحم: روشی تشخیصی درمانی برای حذف بخشی از گردن رحم هنگامی که سرطان یا پیش سرطان تشخیص داده شده است.
• کرایوتراپی
• سرکلاژ سرویکس (دهانه رحم): در این روش به منظور کاهش احتمال زایمان زودرس، سرویکس (دهانه رحم) دوخته و بسته می‌شود.
• هر گونه جراحی که دهانه رحم را درگیر کند.
• عفونت‌های مکرر واژینال
• رادیاسون
• آتروفی سرویکس (دهانه رحم) بعد از یائسگی

شکایات و علائم تنگی سرویکس (تنگی دهانه رحم)

• پریودهای دردناک
• دوره‌های قاعدگی طولانی
• آمنوره (عدم قاعدگی) در شرایطی که سرویکس (دهانه رحم) به طور کامل مسدود شود.

تشخیص

تشخیص تنگی با قرار دادن یک پروب در دهانه رحم امکان پذیر است. پزشک به کمک پروب میزان تنگی دهانه رحم را مشاهده می‌کند. اگر در این شرایط اطلاعات خاصی بدست نیاید، ممکن است پزشک به منظور بررسی وجود سرطان، تست پاپ اسمیر را انجام دهد.

درمان

تنگی‌هایی که هیچ علائمی ایجاد نکرده‌اند نیاز به درمان ندارند، مگر اینکه سرطانی باشند. درمان شامل گشاد کردن تدریجی دهانه رحم با قرار دادن استنت‌‌های کوچک در سرویکس (دهانه رحم) است که به تدریج از استنت‌‌های بزرگتر استفاده می‌شود. ممکن است استنت‌ها ۴ تا ۶ هفته در داخل دهانه رحم قرار گیرند. با استفاده از سونوگرافی از جای مناسب استنت‌ها، اطمینان حاصل می‌شود. این روش باعث باروری در خانم‌های مبتلا به تنگی رحم می‌شود.