ازدواج شیعه و سنی از نظر قانون

به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا) از خراسان جنوبی، در استان‌هایی که شیعه و سنی سال‌هاست در کنار یکدیگر زندگی می‌کنند رابطه‌های اقتصادی، اجتماعی متعددی میان معتقدان به این دو مذهب مشاهده می‌شود که بر اساس اعتماد و همدلی و درک متقابل صورت می‌گیرد.

وقتی تأکید یک دین بر تمسک جستن به ریسمان الهی و دوری از تفرقه باشد بی‌شک اختلاف در میان مذاهب این آئین به حدأقل می‌رسد و جامعه رنگی از وحدت و دوستی می‌گیرد. اما گاه روابط میان مذاهب اسلامی از رابطه اقتصادی و اجتماعی فراتر رفته و پیوندهای خانوادگی میان معتقدان دو مذهب اصلی اسلام نیز شکل می‌گیرد.

در استان‌هایی چون خراسان جنوبی بارها شاهد پیوند ازدواج میان اهل سنت و اهل تشیع بودیم که جلوه زیبایی از یکدلی را به تصویر می‌کشد. اما نکته اساسی و سؤال اینجاست که زن و شوهری که از دو مذهب متفاوت هستند چه بایدها و نبایدهایی را باید مراعات کنند تا زندگی موفق و با کمترین اختلافی داشته باشند.

حمیدرضا جعفری، دانشجوی دکترای فقه و مبانی حقوق اسلامی و سردفتر ازدواج شماره 6 بیرجند در این زمینه به خبرنگار ایکنا گفت: بر اساس آموزه‌های دینی ازدواج زن و مرد مسلمان با کافر اشکال داشته و با اهل کتاب نیز مباحث مختلفی وجود دارد.

وی اظهار کرد: اما در زمینه ازدواج با غیرمذهب به این صورت که زن یا مرد یک کدام شیعه یا اهل سنت و دیگری مذهب متفاوتی داشته باشد به لحاظ فقهی و قانونی اشکالی وجود ندارد اما باید مسائل مختلفی را مد نظر قرار داد که زندگی با اشکال رو‌به‌رو نشود.

موفقیت زندگی با غیر هم مذهب بسته به تعریف ما از مذهب دارد

این سردفتر ازدواج شماره 6 بیرجند بیان کرد: موفقیت زندگی مشترک دو نفری که مذهب یکسانی ندارند بسته به این است که هر کدام مذهب را چگونه برای خود تعریف کرده‌اند و آیا بر مسائل خاص و به ویژه نقاط اختلاف مذهبی تعصب خاصی دارند یا نه؟

جعفری با بیان اینکه برخی به علت مهم نداستن مذهب، با شخصی ازدواج می‌کنند که مذهب متفاوتی دارد، ادامه داد: همیشه این مطلب صدق نمی‌کند و بسیاری افراد با وجود پایبندی به مبانی مذهبشان زندگی سالمی با شخص غیر هم مذهبشان دارند.

وی افزود: اگر می‌خواهیم با فردی ازدواج کنیم که هم مذهب ما نیست باید درک درستی از دین داشته باشیم و رحمت و مهربانی بر روابط خانوادگی حکم‌فرما باشد و تعریفمان از دین بر اساس وحدت، همدلی و درک متقابل باشد.

والدین دارای مذهب متفارت شرایط را برای انتخاب آزاد فرزند خود فراهم کنند

این دانشجوی دکترای فقه و مبانی حقوق اسلامی یادآور شد: در زمینه تربیت فرزند نیز، اگر زوجین با درک درستی از دین وارد زندگی مشترک شده باشند، تفاوت مذهب والدین باید شرایطی را فراهم کند که فرزند با نگرش آزاد مذهب خود انتخاب کند.

مولوی عبدالهی، امام جمعه اهل سنت درمیان نیز در این زمینه گفت: در ازدواج شرط صحت عقد اسلام و پایبندی به ضروریات دین است و از این‌رو ازدواج شیعه و اهل سنت با یکدیگر اشکال فقهی ندارد و البته باید برخی از مسائل توسط طرفین مراعات شود.

وی اظهار کرد: اگر دو طرفی که قصد ازدواج با یکدیگر را دارند از دو مذهب متفاوت هستند برای اینکه در زندگی با مشکلی برخورد نکنند بهتر است قبل از عقد بر سر این نکته به توافق برسند که پایبند به احکام مذهبشان خواهند بود و همسر حق ممانعت ندارد.

 امام جمعه اهل سنت درمیان بیان کرد: یکی از لازمه‎‌های موفقیت زندگی دو نفری که دو مذهب متفاوت دارد صبر است و نباید در صدد نفی یکدیگر برآیند و فرزندانشان را بر اساس اصول مشترک اسلامی تربیت کرده و در اختلافات نیز بگذارند فرزند در بزرگسالی خود با تحقیق و مطالعه به نتیجه برسد.

هم‌کفو بودن زوجین زمینه‌ساز زندگی با اختلاف حداقلی است

فرامرز سنگری‌آبیز، پژوهشگر علوم اجتماعی نیز در این رابطه گفت: هر شباهت‌ها و همکفو بودن زوجین با یکدیگر بیشتر باشد زن و شوهر و فرزندان آنان زندگی بهتر و با اختلافات کمتری تجربه خواهند کرد و توصیه صاحب نظران هم بر همکفو بودن است.

وی اظهار کرد: بر همین اساس نیز در تعالیم دینی و قرآنی توصیه شده که زن و شوهر دین و آئین یکسانی داشته باشند تا هم زمینه آرامش یکدیگر را بهتر فراهم کرده و از جنبه تربیت فرزند نیز بتوانند موفق‌تر عمل کنند.

وفاق مذهب والدین مطلوب‌تر است

این پژوهشگر علوم اجتماعی بیان کرد: درباره ازدواج مسلمانانی که از دو مذهب متفاوت هستند نیز به نظر و عقیده من اگر همسران مذاهب یکسانی داشته باشند و هر دو شیعه و با هر دو اهل سنت باشند، شایسته‌تر است و تفاهم بیشتری خواهند داشت.

سنگری‌آبیز ادامه داد: با همه  همدلی که باید بین مذاهب باشد در زندگی مشترک مسائلی چون تربیت فرزند وجود دارد که اگر بین پدر و مادر در مذهب وفاق وجود داشته مشکلات کمتری در این باره وجود  خواهد داشت.

وی یادآور شد: اگر فرزند به سمت مذهب مادر گرایش پیدا کند با توجه به ولایتی که پدر بر او دارد، ممکن است محدودیت‌هایی برایش به وجود آید و از این‌رو وفاق مذهب والدین مطلوب‌تر است.