نویسنده : مهسا
| زمان انتشار :
07 شهریور 1398 ساعت 13:15
آموزش کامل نماز برای اهل سنت
نماز شأن و منزلت بزرگی در اسـلام دارد،
و رکن دوم از ارکان اسلام است که اسلام بنده صحیح و درست نمی شود
مگر با ادای آن، و اینکه کسالت در آن از صفات منافقین است، و تـرک آن کفر و گمراهی و خـروج از دایرهء اسلام می باشد، چنانکه رسـول گرامی (صلی الله علیه وسلم) می فرماید: «بین الرجل وبین الشرک والکفر ترک الصـلاة». [مسلم].
بین مرد و بین شرک آوردن و کافر شدن ترک کردن نماز است.
و همچنین (صلی الله علیه وسلم) می فرماید: «العهد الذی بیننا وبینهم الصلاة فمن ترکها فقد کفر». [ترمذی].
فرق بین ما مسلمانان و بین کافران و مشرکین نماز است، پس کسیکه آنرا ترک کند کافر می شود.
و خداوند بر کسی که نماز را ادا نمی کند، عذابی دردناک واجب نموده و می فرماید: فَخَلَفَ مِن بَعْدِهِمْ خَلْفٌ أَضَاعُوا الصَّلاَةَ وَاتَّبَعُوا الشَّهَوَاتِ فَسَوْفَ یَلْقَوْنَ غَیًّا(59). [مریم].
[آنگاه پس از آنان ناخلفانی جانشین شدند که نماز را ترک کردند و از خواسته ها(ی نفسانی) پیروی کردند. پس(کیفر) گمراهی را خواهند یافت].
پس بر هر مسلمان واجـب است که بر نماز محافظت و پایبندی کند، و همچنانکه خداوند آنرا فرض نموده، و در اوقات خـودش آنرا ادا کند، با نیّت اینکه این عبادت به شکل درست، اطاعت از خدا و رسول خداست، و بداند که در صورت تخلف به خشم و غضب دردناک و عقاب خداوندی گرفتار خواهد شد.
نمازهای فرض:
نمازهای فرض بر مسلمان در هر شبانه روز پنج وقت است که عبارتند از: نماز صبح که آنرا نماز فجر یا بامداد گویند، و نماز ظهر، و نماز عصر، و نماز مغرب، و نماز عشاء و یا خفتن.
1 ـ نماز صبـح: دو رکعت است و وقت آن از طلوع فجر صادق یعنی فجر دوم ـ و آن روشنی است که در آخر شب از جهت مشرق می آید ـ تا طلوع آفتاب.
2 ـ نماز ظهر: چهار رکعت است و وقت آن از اول زوال (مایل شدن) آفتاب از وسط آسمان شروع می شود و تا هنگامی که سـایهء هـر چـیز عـلاوه از سـایـهء اصلی آفتـاب یک بـرابـر آن شود ادامه دارد.
3 ـ نماز عصر: چهار رکعت است و وقت آن بعد از انتهای وقت نماز ظهر شروع می شود تا اینکه سایهء هر چیز دو برابر آن شود (و وقت ضرورت) تا قبل از غروب آفتـاب که رنگ آن زرد شود ادامه دارد.
4 ـ نماز مغرب: سه رکعت است و وقت آن از غروب آفتاب شروع شده وتا ناپدید شدن شفق سرخ ادامه دارد.
5 ـ نماز عشـاء چهار رکعت است و وقت آن بعد از انتهای وقت مغرب تا یک سـوم شب و یا نیمه أول شب ادامه پیدا می کند.
صفت و چگونگی نماز:
بعـد از اتمام طهارت و پاکیزگی بـدن و محل نماز، و مسلمان از دخول وقت نماز مطمئن شد بطرف قبله که خـانهء خـدا در مکـه است ایستاده و برای هر نمازی که می خواست بخواند اعم از فریضه و سنت و نافله در قلب خودش نیّت می کند و سپس اعمال ذیل را انجام می دهد:
1 ـ در حالیکه به سجده گاه خودش می نگرد تکبیر تحریمه «الله أکبر» می گوید.
2 ـ در هنگام گفتن تکبیرة تحریمه هر دو دست خود را در تا برابر دو شانه و یا مقابل گوشها بالا می برد.
3 ـ و سنت است که بعد از تکبیر تحریمه دعای استفتاح نماز بخواند و بگوید: «سبحانک اللهم وبحمدک وتبارک اسمک وتعالی جدک ولا إله غیرک».
بار إلها! ما تو را منزه می دانیم، و تو را حمد و سپاس می گوئیم، و نام تو را برتر می دانیم و هیچ معبـود بر حقی غیر از تو وجود ندارد.
4 ـ سپس می گوید: (أعوذ بالله من الشیطان الرجیم، بسم الله الرحمن الرحیم).
پناه میبرم به خدا از شر شیطان ملعون و نفرین شده، بنام خداوند بخشایندهء مهربان .
سپس سـورهء فاتحه را قراءت می کند: الْحَمْدُ للّهِ رَبِّ الْعَالَمِینَ(2)الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ(3)مَلِکِ یَوْمِ الدِّینِ(4)إِیَّاکَ نَعْبُدُ وإِیَّاکَ نَسْتَعِینُ(5)اهدِنَا الصِّرَاطَ المُستَقِیمَ(6)صِرَاطَ الَّذِینَ أَنعَمتَ عَلَیهِمْ غَیرِ المَغضُوبِ عَلَیهِمْ وَلاَ الضَّالِّینَ(7) و بعد از آن می گوید: «آمین».
[ستایش خدای راست، پروردگار جهانیان بخشاینده مهربان خداوند روزِ جزا تنها تو را بندگی می کنیم، و تنها از تو یاری می جوییم ما را به راهِ راست ره نما راه کسانی که به آنان انعام کرده ای(راه پیغمبران و صدّیقان و شهیدان و صالحان)، نه آنان که مورد خشم قرارگرفته اند(یهود)، و نه راه گمراهان(نصاری)].
«آمـین» دعای ما را بپذیر، و ما را به راه راست پایدار گردان.
5 ـ سپس سوره ای از سوره های قرآن که آنرا حفظ دارد قراءت می کند مانند: قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ(1)اللَّهُ الصَّمَدُ(2)لَمْ یَلِدْ وَلَمْ یُولَدْ(3)وَلَمْ یَکُن لَّهُ کُفُوًا أَحَدٌ(4).
[بگو: خداوند است که یگانه است خداوند بی نیاز است نه(فرزند) زاده، و نه زاده شده است و هیچ کس همتای او(نبوده) و نیست].
[چون نصرتِ الهی و فتح فرا رسد و مردم را ببینی که گروه گروه در دینِ خدا درمی آیند پس پروردگارت را با ستایش(او) به پاکی یاد کن و از او آمرزش بخواه. بی گمان او توبه پذیر است].
6 ـ بعد از آن به رکـوع رفته می گوید: «الله أکبر» و دو دست خود را بر زانوی خود می گذارد و می گوید: «سبحان ربی العظیم» (پاک است پروردگار بزرگ من).
و سنت است که سه بار یا بیشتر آنرا تکرار کند.
7 ـ سپس سر را از رکوع بلند کرده می گوید: «سمع الله لمن حمده» (خدا می شنود ـ و می پذیرد ـ ستایش کسیکه او را ستایش نماید)، خواه إمام باشد و یا منفرد (تنهاگذار).
و بعد از راست شدن و آرام گرفتن از رکوع می گوید: «ربنا ولک الحمد».
(ای پروردگار ما! ستایش حقیقی ویژهء تو است).
اما اگر مقتدی باشـد در این هنـگام می گوید: «ربنا ولک الحمد …»
8 ـ سپس سـجـده کرده می گویـد: «الله أکبر» و بر اعضای هفتـگانه خود سـجده می کند که عبارتنـد از:
پیشانی با بینی، و کف هر دو دست، و هر دو زانو، و سر انگشتان دو پا، و می گوید: «سبحان ربی الأعلی »، پاک است پروردگار بزرگ من.
سه بار و یا بیشتر آنرا تکرار می کند، علاوه بر آن هر چه دوست داشت می تواند دعا کند.
9 ـ سپس در حالیکه سر خود را از سجـده بلند می کند می گویـد: «الله أکبر» آنگاه بر پای چپ خود می نشیند و پای راستش را نصب می کند و دستهایش را روی ران و زانویش می گذرد
10 ـ سپس در حالی که «الله أکبر» می گوید سجـدهء دوم را بجا می آورد، آنچه در سجدهء أول انجام داده در سجدهء دوم نیز تکرارش می کند.
11 ـ سپس «الله أکبر» گویان برای رکعت دوم بلند می شود، بدین ترتیب رکعت أول تمام می شود.
12 ـ سپس سورهء فاتحه و یک سوره (یا چند آیهء دیگر) از قـرآن می خواند و به رکوع می رود، از رکـوع بلند می شود سپس عیناً مانند أول دو سجده می کند.
13 ـ بعد از بلند شدن از سجـدهء دوم همچنانکه بین دو سجــده نشسته بـود می نشیند و آنگاه «التحیات» را به این ترتیب می خواند: «التحیات لله والصلوات والطیبات السـلام علیک أیها النبی ورحمة الله وبرکاته السلام علینا وعلی عباد الله الصالحین، أشهد أن لا إله إلاَّ الله، وأشهد أنَّ محمداً عبده ورسوله».
یعنی (تمام تعظیم ها و نمازها و سایر پاکیها فقط از آن خداست، سلام و رحمت و برکات خدا بر تو باد ای پیامبر، و سلام بر ما باد و بر بندگان نیکوکار خدا، گواهی می دهم که جز خدای بر حـق معبودی نیست، و گواهی می دهم که محمد رسول و فرستاده اوست).
سپس اگر نماز دو رکعتی بود مانند نماز صبـح و جمعه و هر دو عید، همچنان به نشستن خود ادامه می دهد و نمازش را با خواندن این درود کامل می کند: «اللهم صلِ علی محمدٍ وعلی آل محمد کما صلیتَ علی إبراهیم وعلی آل إبراهیم إنَّک حمیدٌ مجید، وبارک علی محمدٍ وعلی آل محمد کما بارکتَ علی إبراهیـم وعلی آل إبراهیم إنَّک حمیدٌ مجید».
(بار إلها! درود و رحمت نازل فرما بر محمد و آل محمد، چنانکه بر إبراهیم و آل إبراهیـم رحمت فرستادی، تو ستایش شده و بزرگوار هستی). (پروردگارا! برکت نازل فرما بر محمد و آل محمد، چنانکه بر إبراهیم و آل إبراهیـم برکت نازل فرمودی، تو ستایش شده و بزرگواری). و از چهار چیز به خداوند پناه می برد: «اللهم إنی أعوذ بک من عذاب جهنم، ومن عذاب القبر، ومن فتنة المحیا والممات، ومن فتنة المسیح الدجال».
(خداوندا! من به تو پناه می برم از عـذاب دوزخ، و عـذاب قبر، وفتنهء زندگی و برزخ، و فتنهء مسیح دجال). سپس آنچه از خیر دنیا و آخرت بخواهد دعا می کند، چه اینکه در نماز فرض، و چه در نماز سنت و نفل باشد.
و اگر نماز سـه رکعت باشد مانند نماز مغرب، و یا چهار رکعت باشد مانند نمازهای ظهر و عصر و عشاء بعد از التحیات «الله أکبر» گویان بلند می شود و فقط سورهء الفاتحه را تلاوت می کند.
سپس مانند دو رکعت أول رکوع و سجود می کند، در رکعت چهارم نیز به همان ترتیب، بجز اینکه در وقت نشستن بطور متورک می نشیند، یعنی: پای چپ خـود را زیر پای راست گذاشته و مقعد خود را بر زمین می گذارد و پای راست خود را نصب می کند.
آنگاه بعد از رکعت سوم در نماز مغرب، و بعد از رکعت چهارم در نمازهای ظهر و عصر و عشـاء تشهد أخیر را می خواند، و بر پیامبر (صلی الله علیه وسلم ) درود می فرستد، و اگر خواست دعا می کند. سپس به دو طرفش مثل أول سلام می دهد، بدین ترتیب تا اینجا نمازش تمام شده است.
نماز جمعه:
دین اسلام اجتماع را دوست دارد و به اجتماع و هماهنگی دعوت می کند و تفرقه را ناپسند می شمارد و از آن تنفر و دوری می جوید.
و هیچ فرصتی از فرصتهای آشنائی متقابل و أُنس گرفتن و دوستی و اجتماع و هماهنگی بین مسلیمن دیده نشده مگر اینکه آنان را به آن دعوت نموده و امر کرده است.
و روز جمعه، روز عیدی برای مسلمانان است که در آن به ذکر و سپاس خـدا مشغول می شوند، و در خانه های خدا اجتماع کرده از دنیا و گرفتاریهای آن خود را دور می نمایند تا فریضه ای از فرائض خدا را انجام دهند، و به توجیهات و سفارشات خطباء و ارشاد علماء در خطبه های جمعه که بمثابهء درسی از دروس هفته می باشد و امامان و خطبای جمعه مشاکل هفتگی جامعه را معالجه می کنند گوش فرا دهند.
[ای مؤمنان، چون در روز جمعه برای نماز ندا داده شد، به (عبادت و) یادِ خدا بشتابید و خرید و فروش را رها کنید. اگر بدانید این برایتان بهتر است آنگاه چون نمازگزارده شود، در زمین پراکنده شوید و از فضل خدا بجویید و خداوند را بسیار یاد کنید تا شما رستگار شوید].
و نماز جمعه بر هر مرد مسلمان و بالغ و آزاد و مقیم واجب است.
رسـول خدا (صلی الله علیه وسلم ) بر آن مواظبت کرده و کسانیکه آنرا ترک می کنند شدیداً تهدید کرده است. چنانکه می فرماید: «لینتهین أقوام عن ودعهم الجمعات أو لیختمن الله علی قلوبهم ثم لیکونن من الغافلین». [مسلم].
بخدا قسم که مردمی از ترک نماز جمعه باز می آیند، یا اینکه خداوند بر قلبهای آنها مهر میزند و آنگاه آنان از غافلان و فراموش شدگان خواهند شد. و همچنین آن حضرت (صلی الله علیه وسلم ) می فرماید: «من ترک ثلاث جمع تهاوناً طبع الله علی قلبه». [أحمد ودارمی وأبو داود وترمذی ونسائی وحاکم].
کسیکه سه نماز جمعه را از روی تهاون و کسالت ترک کند خداوند بر قلب او مُهر می زند.
نماز جمعه بجز در مساجد صحیح نیست، آنجایی که مسلمانان در آن جمع می شوند و إمام بر آنها خطبه می خواند و آنان را نصیحت و إرشاد می نماید، اینرا هم باید توجه داشت که سخن گفتن در اثنای خواندن خطبه حـرام است، حتی اگر به رفیقت بگوئی ساکت شو، لغو و بیهوده گفته ای.
و نماز جمعه دو رکعت است و مسلمان اقتداء به إمام خود با جماعت آنرا انجام می دهد.
نماز جماعت:
نماز با جماعت بیست و هفت درجه «27» از نماز تنهائی فضلیت بیشتری دارد. این حدیث از ابن عمر رضی الله عنهما از پیامبر (صلی الله علیه وسلم ) روایت شده چنانکه در صحیح بخاری آمده است.
و در حدیث دیگری آمده که رسول خدا (صلی الله علیه وسلم ) فرمودند: «لقد هممت أن آمر بالصلاة فتقام ثم أخالف إلی قوم فی منازلهم لا یشهدون الصلاة فی جماعة فأحرقها علیهم». [متفق علیه].
همانا تصمیم گرفتم که دستور دهم إقامه نماز گفته شود و شروع به خواندن نماز کنند، سپس بطرف مردمی بروم که در خـانه هایشان هستند و به جماعت حاضر نمی شوند پس خانه هایشان را بر آنان آتش زنم.
اگر تخلف آنها از نماز جماعت معصیت بـزرگی نبود رسول الله (صلی الله علیه وسلم ) آنها را به سوختن خانه هایشان تهدید نمی کرد.
[و نماز بر پای دارید و زکات بپردازید و با رکوع کنندگان رکوع کنید].
نص صریح و واضحی است در وجوب مشارکت نماز گزاران در نماز جماعت.
أذکار و أورادی که بعد از نماز گفته می شود:
سنت است که بعد از نماز سـه بار استغفر الله بگویـد، و علاوه بر آن می گوید: «اللهم أنت السلام ومنک السلام تبارکت یا ذا الجلال والإکرام، لا إله إلاَّ الله وحده لا شریک له، له الملک وله الحمد، وهو علی کل شیء قدیـر، اللهم لا مانع لما أعطیت، ولا معطی لما منعت، ولا ینفع ذا الجد منک الجد». آنگاه(33) سبحان الله و(33) الحمد لله و(33) الله أکبر می گوید که مجموعاً(99) بار می شود، و برای تکمیل عدد(100) می گوید: «لا إله إلاَّ الله وحـده لا شریک له، له الملک وله الحمد، وهـو علی کل شیء قدیـر». سپس آیـة الکرسی: الله لا إله إلاَّ هو الحی القیوم لا تأخذه سنة ولا نوم….. [البقرة 185]. وقل هو الله أحـد. [اخلاص]. وقل أعوذ برب الفلق. [الفلق]. و قل أعـوذ برب الناس. [الناس] .را می خواند. و مستحب است که سه سـورهء گذشته را بعد از نمازهای صبـح و مغرب سـه بار تکرار کنـد. و همچنین: «لا إله إلاَّ الله وحـده لا شریک له، له الملک وله الحمد، وهـو علی کل شیء قدیر» (10) مرتبه بگوید.
البته تمام این أذکار و أوراد سنت بوده واجب نیست.
سنتهای راتبه:
برای هر مسلمان مستحب است که بر «12» رکعت نماز سنت مواظبت کند بشرطیکه مقیم باشد. که عبارتند از: چهار رکعت قبل از نماز ظهر و دو رکعت بعـد از آن، و دو رکعت بعد از نماز معـرب، و دو رکعت بعـد از نماز عشاء، و دو رکعت قبل از نماز صبـح. أما در وقت سفـر پیامبر (صلی الله علیه وسلم ) سنتهای ظهر و مغرب و عشاء و ترک می کردند، و بر سنت صبـح و نماز وتر محافظت می کردند. و بر ما است که کردار رسول الله (صلی الله علیه وسلم ) را أسوه و قدوهء حسنهء خود بدانیم خـداوند می فرماید: لَقَدْ کَانَ لَکُمْ فِی رَسُولِ اللَّهِ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ(21). [الأحزاب].
[به راستی برای شما، در رسول خدا سرمشقی نیکوست].
و گفتار رسول الله (صلی الله علیه وسلم ) که فرمودند: «صلوا کما رأیتمونی أصلی». [بـخاری].
[خداوند در حق شما آسانی می خواهد، و در حق شما دشواری نمی خواهد، و تا شمارِ(روزه) را کامل کنید، و خداوند را به پاس آنکه هدایتتان کرد، بزرگ بدارید. و باشد که سپاس بگزارید].
بلی اسلام چنین است، هیچگاه کار دشواری بر عهدهء کسی نمی گذارد، مگر بأندازهء استطاعت و توانائی آن، و أوامری که بداند در خور استطاعت آنان نیست واجب نمی کند. از آنجائی که در سفر احتمال مشقت و سختی وجود داشت خداوند به دو چیز اجازه داده است:
1 ـ قصر نماز: که بنابر این آسانی نماز چـهار رکعتی به دو رکعت تخفیف می یابد، پس اگر شما در سفر بودی باید نماز ظهر و عصر و عشاء را به جای چهار رکعت دو رکعت بخوانی، ولی نماز مغرب و صبح به حالت خود باقی می مانند و در آنان قصر و تخفیفی نیست. قصر نماز اجازه و هدیه ای است از طرف خـداونـد به بندگان متقی و پرهیزگارش، و خـداوند دوست دارد که بنده همچنانکه فرائض او را انجام می دهد به موارد رخصت و تخفیف او نیز عمل نماید.
و هیچ فرقی در نوع وسیلهء سفر نیست، چه سفر با ماشین و هواپیما و کشتی و قطار باشد، و یا با اسب و شتر و قاطر و چهار پایان، و یا با پای پیاده باشد، همهء اینها اسم سفر بر آن اطـلاق می شود و در هر صورت نماز قصر خوانده می شود.
2 ـ جمع بین دو نماز: برای مسافـر جـایز است که بین دو نماز در یک وقت جمع کند، نمازهای ظهر و عصر را با هم، و نمازهای مغرب و عشـاء را با هم جمع می کند. یعنی هر دو نماز در یک وقت ادا می شود، أما هر نماز جدا از دیگری خوانده می شود، أول نماز ظهر و سپس فوراً نماز عصر را می خواند . یا أول نماز مغرب و بعد از آن نماز عشاء را ادا می کند. البته باید بخاطر داشت که جمع بین نمازها صرفاً به نماز ظهر با عصر، و نماز مغرب با عشاء اختصاص دارد، بنابر این جمع کردن بین نماز صبح و نماز ظهر، و یا بین نماز عصر و نماز مغرب جایز نیست.
همچنین توصیه می شود جهت آموزش کامل نماز این فایل را دانلود کنید لطفا برای دانلود کلیک نمایید