داک
doc.fileon.ir

باقی ماندن بر جنابت تا اذان صبح چیست

نویسنده : سمانه KZ | زمان انتشار : 24 اسفند 1399 ساعت 12:52

‏‏مساله 1 ـ ‏‏اگر جنب عمداً تا اذان صبح غسل نکند، و یا اگر وظیفۀ او تیمم‏‎ ‎‏است عمداً تیمم ننماید، روزه اش باطل است.‏

‏‏مساله 2 ـ ‏‏اگر در روزۀ واجبی مثل روزۀ ماه رمضان که وقت آن معین است‏‎ ‎
‏‎

کتابرسالۀ نجاة العبادصفحه 157

‎‏تا اذان صبح غسل نکند و تیمم هم ننماید، ولی از روی عمد نباشد روزه اش‏‎ ‎‏صحیح است.‏

‏‏مساله 3 ـ ‏‏اگر شخص جنب فراموش کرد در ماه رمضان تا اذان صبح غسل کند‏‎ ‎‏و یک روز یا چند روز بعد متوجه شد، اقوی آن است که روزۀ وی باطل‏‎ ‎‏است، و باید قضای آن را بجا آورد، و اگر بعد از چند روز یادش بیاید، باید روزۀ‏‎ ‎‏هر چند روزی را که یقین دارد جنب بوده قضا نماید، مثلاً اگر نمی داند سه روز‏‎ ‎‏جنب بوده یا چهار روز، باید روزۀ سه روز را قضا کند.‏

‏‏مساله 4 ـ ‏‏کسی که در شب ماه رمضان وقت برای هیچ کدام از غسل و تیمم‏‎ ‎‏ندارد، اگر خود را جنب کند روزه اش باطل است و قضا و کفاره بر او واجب‏‎ ‎‏می شود، ولی اگر برای تیمم وقت دارد چنانچه خود را جنب کند روزۀ او صحیح‏‎ ‎‏است، ولی معصیت کرده. و بنابر احتیاط واجب باید تیمم نماید و روزه بگیرد و‏‎ ‎‏روزه اش صحیح است و به احتیاط مستحب قضای آن را نیز بگیرد.‏

‏‏مساله 5 ـ ‏‏اگر برای آنکه بفهمد وقت دارد یا نه، جستجو نماید و گمان کند‏‎ ‎‏که به اندازۀ غسل وقت دارد و خود را جنب کند و بعد بفهمد وقت تنگ بوده و‏‎ ‎‏تیمم کند، روزه اش صحیح است. و اگر بدون جستجو گمان کند که وقت دارد و‏‎ ‎‏خود را جنب نماید و بعد بفهمد وقت تنگ بوده و با تیمم روزه بگیرد باید روزۀ‏‎ ‎‏آن روز را قضا کند.‏

‏‏مساله 6 ـ ‏‏کسی که در شب ماه رمضان جنب است و می داند که اگر بخوابد‏‎ ‎‏تا صبح بیدار نمی شود، نباید بخوابد، و چنانچه بخوابد و تا صبح بیدار نشود،‏‎ ‎‏روزه اش باطل است و قضا و کفاره بر او واجب می شود.‏

‏‏مساله 7 ـ ‏‏کسی که در شب ماه رمضان جنب است و می داند و یا احتمال‏‎ ‎‏می دهد اگر بخوابد پیش از اذان صبح بیدار می شود، چنانچه تصمیم داشته‏‎ ‎‏باشد که بعد از بیدار شدن غسل کند و با این تصمیم بخوابد و تا اذان خواب‏‎ ‎‏بماند، روزه اش صحیح است.‏


‏‎

کتابرسالۀ نجاة العبادصفحه 158

‎‏مساله 8 ـ ‏‏اگر روزه دار شب ماه رمضان جنب بشود، چنانچه احتمال بدهد‏‎ ‎‏که بیدار می شود حتی بعد از یک مرتبه یا دو مرتبه، قبل از اینکه غسل کند‏‎ ‎‏می تواند خواب برود و خوابیدن او حرام نمی باشد، و اگرچه احتیاط شدید آن‏‎ ‎‏است که بعد از اینکه بیدار شد، دو مرتبه خواب نرود.‏

‏‏مساله 9 ـ  ‏‏اگر کسی غسل بر او واجب بود و به احتمال اینکه از خواب‏‎ ‎‏بیدار می شود، قبل از غسل خوابید امّا تا اذان صبح بیدار نشد، چنانچه تصمیم‏‎ ‎‏داشت که بعد از بیدار شدن هم غسل نکند یا تردید داشت که غسل کند یا نکند‏‎ ‎‏و یا مردد نبود ولی نیت نکرده بود و غفلت هم نداشت، روزۀ او باطل و قضا و‏‎ ‎‏کفاره بر او واجب می شود. امّا چنانچه تصمیم داشت که بعد از بیدار شدن غسل‏‎ ‎‏کند، قضا و کفاره بر او واجب نیست.‏

‏‏مساله 10 ـ ‏‏اگر شخصی غسل بر او واجب بود و به احتمال اینکه بیدار‏‎ ‎‏خواهد شد قبل از غسل کردن خوابید و تصمیم هم داشت که بعد از بیدار شدن‏‎ ‎‏غسل نماید و بیدار شد و دو مرتبه خوابید تا اذان صبح شد، روزۀ او باطل است‏‎ ‎‏و باید تا آخر روز امساک کند و قضای آن روز را هم بگیرد و چنانچه دفعۀ دوم که‏‎ ‎‏بیدار شد دفعۀ سوم باز خوابید و تا اذان صبح بیدار نشد کفاره بر او واجب‏‎ ‎‏نمی شود، لکن قضا باید بکند.‏

‏‏مساله 11 ـ ‏‏اگر روزه دار در روز محتلم شود، واجب نیست فوراً غسل کند.‏

‏‏مساله 12 ـ ‏‏اگر زن پیش از اذان صبح از حیض یا نفاس پاک بشود و عمداً‏‎ ‎‏غسل نکند، یا اگر وظیفۀ او تیمم است، عمداً تیمم نکند، روزه اش باطل است.‏

‏‏مساله 13 ـ ‏‏زن روزه داری که مستحاضه است واجب است غسلهایی را که‏‎ ‎‏برای نماز باید بکند انجام دهد، و احتیاط واجب است که غسلهایی که در شب‏‎ ‎‏قبل بر او واجب می شود بجا آورد و چنانچه قبل از خواندن نماز صبح یا ظهر و‏‎ ‎‏عصر مستحاضه باشد و غسلهایی که باید بنماید ترک کرد، روزۀ او باطل است.‏‎ ‎‏امّا اگر بعد از خواندن نماز ظهر و عصر مستحاضه شد و تا غروب آفتاب غسل‏‎ ‎‏نکرد روزۀ او باطل نمی باشد.‏


‏‎

کتابرسالۀ نجاة العبادصفحه 159

‎‏مساله 14 ـ ‏‏کسی که مس میت کرده می تواند بدون غسل مس میت، روزه‏‎ ‎‏بگیرد و چنانچه در حال روزه هم میت را مس نماید روزۀ او باطل نمی شود.‏

‏‏مساله 15 ـ ‏‏اگر زن پیش از اذان صبح از حیض یا نفاس پاک شود و در غسل‏‎ ‎‏کردن کوتاهی کند و تا اذان غسل نکند روزه اش باطل است، ولی چنانچه‏‎ ‎‏کوتاهی نکند، مثلاً منتظر باشد که حمام زنانه شود، اگرچه سه مرتبه بخوابد و تا‏‎ ‎‏اذان غسل نکند روزۀ او صحیح است واگر چنانچه وقت تنگ شد باید تیمم کند.‏

‏‎ ‎

‏‎

کتابرسالۀ نجاة العبادصفحه 160