ارکان نماز اهل سنت
نویسنده : رضا قربانی | زمان انتشار : 25 مرداد 1398 ساعت 23:28
آنچه که در این صفحه می بینید واجبات نماز برای اهل سنت بر اساس فقه امام ابوحنیفه و امام شافعی به ترتیب می باشد .
واجبات نماز طبق دیدگاه احناف 15 تا هستند :
1_ قرائت فاتحه.
2_ ضم سوره یا یک آیه ی بزرگ یا سه آیه ی کوچک با فاتحه در تمام رکعات نفل، وتر و در دو رکعت اول از فرایض.
3_ خواندن قرائت در دو رکعت اول از نماز.
4_ رعایت ترتیب در سجده.
5_ آدای ارکان با اطمینان خاطر.
6_ «قومه» یعنی راست ایستادن بعد از رکوع (آرام گرفتن)
7_«جلسه» یعنی درست نشستن میان هر دو سجده (آرام گرفتن)
8_ قعده اولی.
9_ خواندن تشهد در قعده ی اولی.
10_ بجا آوردن ارکان پشت سرهم و بدون تاخیر( پس اگر شخصی دوبار رکوع کرد یا سه بارسجده نمود یا بعد از تشهد اولی درود خواند، سجده ی سهو بر وی لازم می شود).
11_ خواندن تشهد در قعده ی اخیره.
12_ قرائت با صدای بلند برای امام در دو رکعت فجر ، مغرب ، عشاء ، جمعه و عیدین و آهسته خواندن در ظهر، عصر و نوافل روز.
13_ به پایان رساندن نماز با لفظ «السلام علیکم».
14_ خواندن دعای قنوت در وتر.
15_ تکبیرات عیدین.
فرق فرض و واجب:
تفاوت میان فرض و واجب این است که از ترک فرض ، نماز باطل می گردد و از ترک واجب در صورت فراموشی، سجده ی سهو لازم می شود و نماز صحیح است و اگر سجده سهو نکرد یا واجبی را عمدا ترک کرد بر گرداندن نماز واجب است.
طریقه سجده ی سهو این است که بعد از سلام دو سجده کند و تشهد، درود و دعا بخواند و به هر دو جانب سلام گوید.
و اگر قبل از سلام سجده ی سهو کرد جایز است و اگر در یک نماز، واجبات متعددی سهوا ترک گردید، آدای یکبار سجده سهو کافی است.
———————————-
واجبات نماز که در فقه امام شافعی از آن بعنوان ارکان نماز یاد می کنند 18 تا هستند و همانطور که مشاهده می کنید در بسیاری از این 18 موارد با حنفی ها یکی هستند.
۱ـ نیت.
۲ـ ایستادن اگر بتواند.
۳ـ الله اکبر گفتن بعد از نیت.
۴ـ خواندن سوره فاتحه.
۵ـ رکوع.
۶ـ آرام گرفتن در رکوع.
۷ـ بلند شدن از رکوع.
۸ـ راست ایستادن.
۹ـ سجده.
۱۰ـ آرام گرفتن در سجده.
۱۱ـ نشستن در بین دو سجده.
۱۲ـ آرام گرفتن در آن.
۱۳ـ نشستن برای تشهد ( تحیات) آخر.
۱۴ـ خواندن تشهد.
۱۵ـ خواندن صلوات در تشهد.
۱۶ـ سلام طرف راست.
۱۷ـ نیت خارج شدن از نماز.
۱۸ـ رعایت ترتیب.
سجده سهو نزد ایشان وقتي است كه يك عمل نهي شده در نماز صورت گيرد، مانند قيام اضافي يا ركوع و سجود و نشستن در غير محل خودش از روي سهو نه عمد، يا ترك چيزي كه به انجام آن دستورداده شده است، مانند ترك ركوع يا سجده يا قيام يا قعود واجب يا ترك قرائت واجب يا ترك تشهد واجب كه بعد از انجام و تدارك آنچه كه تركش كرده است، سجده سهو می برد.