غسل جنابت در استخر

دقت در دو مسئله از رساله های عملیه می تواند راهگشای شما در دستیابی به پاسخ باشد:

1. در غسل ارتماسى اگر به نیّت غسل ارتماسى به تدریج در آب فرو رود تا تمام بدن زیر آب رود غسل او صحیح است[1] و احتیاط آن است که یک دفعه زیر آب رود.

2. در غسل ارتماسى اگر همه بدن زیر آب باشد[2] و بعد از نیّت غسل، بدن را حرکت دهد غسل او صحیح است[3].

بنابر این اگر مایو مانع رسیدن آب به بدن نباشد، غسل صحیح است، اما اگر مانع باشد باطل است.

البته، در صورت چسبان بودن مایو به بدن، و در صورتی که جنسش به گونه ای باشد که مانع رسیدن آب به بدن باشد، می توان با جدا کردن مایو از بدن ، به تدریج به همه نقاط بدن آب را رساند یا زیر آب رفت و بعد از نیّت غسل، بدن را حرکت داد.

لازم است توجه نمائید که ما در متن تنها به نظر امام راحل (ره) اشاره کرده ایم و نظر سایر فقها و مراجع را در پاورقی آورده ایم.

[1](بهجت:) و احتیاط آن است که از اوّل فرو رفتن در آب، نیّت غسل کردن را داشته باشد به آن چه غسل ارتماسى با آن محقّق و تمام مى‏شود و أظهر کفایت نیّت در حال فرو رفتن مجموع بدن در آب است.

 (گلپایگانى، خوئى، تبریزى، صافى، زنجانى:) در غسل ارتماسى باید در یک آن، آب تمام بدن را فرا بگیرد، پس اگر به نیّت غسل ارتماسى در آب فرو رود چنانچه پاى او روى زمین باشد باید از زمین بلند کند.

 (اراکى، فاضل:) در غسل ارتماسى باید آب در یک آن، تمام بدن را بگیرد، پس اگر به نیت غسل ارتماسى یک باره یا به تدریج در آب فرو رود تا تمام بدن زیر آب رود غسل او صحیح است.

 (سیستانى:) غسل ارتماسى به دو نحو انجام مى‏گیرد: دفعى و تدریجى. در غسل ارتماسى دفعى، باید در یک آن، آب تمام بدن را فرا بگیرد، ولى معتبر نیست که قبل از شروع در غسل تمام بدن بیرون آب باشد بلکه اگر مقدارى از آن بیرون باشد و به نیّت غسل در آب فرو رود کفایت مى‏کند. در غسل ارتماسى تدریجى باید بدن را به نیّت غسل تدریجاً با حفظ وحدت عرفى در آب فرو بَرَد و در این قسم لازم است که هر عضو قبل از غسل دادن آن بیرون آب باشد.

 (مکارم:) غسل ارتماسى آن است که بعد از نیّت، تمام بدن را یک دفعه یا به تدریج در آب فرو مى‏برد، خواه در مثل حوض و استخر باشد و یا زیر آبشارى که آب آن یک مرتبه تمام بدن را فرا مى‏گیرد، امّا غسل ارتماسى زیر دوش معمولى ممکن نیست. توضیح المسائل (المحشى للإمام الخمینی)، ج ‏1، ص 219، مسأله 367.

[2](اراکى:) و نیّت غسل کند، کفایت مى‏کند و نیازى به حرکت دادن بدن نمى‏باشد.

[3](فاضل:) ولى احتیاط مستحب این است که بیشتر بدن خارج از آب باشد و پس از نیت زیر آب رود.

 (سیستانى:) رجوع کنید به ذیل مسأله (367).

 (گلپایگانى:) در غسل ارتماسى لازم نیست موقعى نیّت کند که مقدارى از بدن بیرون آب باشد بلکه اگر در حالتى که تمام بدن زیر آب باشد، نیّت کند و بدن را حرکت دهد، کافى است.

 (خوئى، تبریزى:) در غسل ارتماسى بنا بر احتیاط واجب باید موقعى نیّت کند که مقدارى از بدن بیرون آب باشد.

 (زنجانى:) در غسل ارتماسى بنا بر احتیاط مستحب موقعى نیت کند که مقدارى از بدن بیرون آب باشد، و اگر در هنگامى که در آب قرار گرفته به قصد غسل ارتماسى بدن را حرکت دهد تا آب جدیدى به بدن برسد یا به حرکت خودِ آب، آب جدیدى به بدن برسد و نیت غسل ارتماسى کند کفایت مى‏کند، هر چند خلاف احتیاط استحبابى است.

 (مکارم:) هر گاه مقدارى از بدن بیرون آب باشد و نیّت غسل ارتماسى کند و در آب فرو رود کافى است، امّا اگر تمام بدن زیر آب باشد و آن را تکان دهد مشکل است.

 (صافى:) در غسل ارتماسى احتیاط این است که موقعى نیت کند که مقدارى از بدن بیرون آب باشد.

توضیح المسائل (المحشى للإمام الخمینی)، ج ‏1، ص 219، مسأله 368.