آثار بقاء بر جنابت ۱۳۹۱/۲/۱۹ - ۱۴۱۵ بازدید
در پاسخ به مطالب زیر توجه کنید :
۱. جنابت نوعی آلودگی روحی و باطنی است و طبیعی است که باقی ماندن بر آن و بر طرف نکردن آن با طهارتی مانند غسل و تیمم موجب تیرگی روح و سنگین شدن و کدر شدن آن می گردد که این خود مانع تاثیر انوار روحانی و ادراکات لطیف و دقیق و فهم حقایق و معارف می گردد .
۲. طبق تحقیقات دانشمندان در بدن انسان دو سلسله اعصاب نباتى وجود دارد که تمام فعالیتهاى بدن را کنترل میکنند اعصاب سمپاتیک و اعصاب پاراسمپاتیک این دو رشته اعصاب در سراسر بدن انسان و در اطراف تمام دستگاه ها و جهازات داخلى و خارجى گسترده اند، وظیفه اعصاب سمپاتیک تند کردن و به فعالیت واداشتن دستگاه هاى مختلف بدن است، و وظیفه اعصاب پاراسمپاتیک کند کردن فعالیت آنهاست، در واقع یکى نقش گاز اتومبیل و دیگرى نقش ترمز را دارد، و از تعادل فعالیت این دو دسته اعصاب نباتى، دستگاههاى بدن بطور متعادل کار میکند.
گاهى جریان هایى در بدن رخ میدهد که این تعادل را بهم میزند، از جمله این جریانها مسئله ارگاسم (اوج لذت جنسى) است که معمولا مقارن خروج منى صورت میگیرد.
در این موقع سلسله اعصاب پاراسمپاتیک (اعصاب ترمز کننده) بر اعصاب سمپاتیک (اعصاب محرک) پیشى میگیرد و تعادل به شکل منفى بهم میخورد.
این موضوع نیز ثابت شده است که از جمله امورى که میتواند اعصاب سمپاتیک را بکار وادارد و تعادل از دست رفته را تامین کند تماس آب با بدن است و از آن جا که تاثیر ارگاسم روى تمام اعضاى بدن بطور محسوس دیده میشود و تعادل این دو دسته اعصاب در سراسر بدن بهم میخورد دستور داده شده است که پس از آمیزش جنسى، یا خروج منى، تمام بدن با آب شسته شود و در پرتو اثر حیات بخش آن تعادل کامل در میان این دو دسته اعصاب در سراسر بدن برقرار گردد .
البته فایده غسل منحصر به این نیست بلکه غسل کردن علاوه بر این یک نوع عبادت و پرستش نیز میباشد که اثرات اخلاقى آن قابل انکار نیست و به همین دلیل اگر بدن را بدون نیت و قصد قربت و اطاعت فرمان خدا بشویند غسل صحیح نیست در حقیقت به هنگام خروج منى یا آمیزش جنسى، هم روح متاثر مى شود و هم جسم، روح به سوى شهوات مادى کشیده مى شود، و جسم به سوى سستى و رکود، غسل جنابت که هم شستشوى جسم است و هم به علت اینکه به قصد قربت انجام مى یابد شستشوى جان است، اثر دوگانه اى در آن واحد روى جسم و روح مى گذارد تا روح را به سوى خدا و معنویت سوق مى دهد، و جسم را بسوى پاکى و نشاط و فعالیت.
از همه اینها گذشته، وجوب غسل جنابت یک الزام اسلامى براى پاک نگه داشتن بدن و رعایت بهداشت، در طول زندگى است زیرا بسیارند کسانى که از نظافت خود غافل مى شوند ولى این حکم اسلامى آنها را وادار مى کند که در فواصل مختلفى خود را شستشو دهند و بدن را پاک نگاهدارند، این موضوع اختصاصى به مردم اعصار گذشته ندارد، در عصر و زمان ما نیز بسیارند کسانى که به علل مختلفى از نظافت و بهداشت تن غافلند. (البته این حکم بصورت یک قانون کلى و عمومى است حتى کسى را که تازه بدن خود را شسته شامل مى شود).
مجموع جهات سه گانه فوق روشن مى سازد که چرا باید به هنگام خروج منى (در خواب یا بیدارى) و همچنین آمیزش جنسى (اگر چه منى خارج نشود) غسل کرد و تمام بدن را شست.
تفسیر نمونه، ج ۴، ص: ۲۹۳