سابقه و هدف: ضخامت مخاطي جدار مثانه به دنبال عفونت هاي ادراري، كموتراپي، مثانه نوروژنيك، دريچه خلفي پيشابراه، سنگ و التهاب افزايش مي يابد. بنابراين با توجه به اهميت ضخامت مخاطي جدار مثانه در تشخيص سلامت آن و تناقضاتي كه در مورد ميزان آن حتي در كتب مرجع وجود داشته، و اين تحقيق بر روي افراد نرمال مراجعه كننده به مراكز درماني وابسته به دانشگاه شهيد بهشتي در سالهاي 1381-82 انجام شد.
مواد و روش ها: اين مطالعه به صورت مقطعي (Cross-ectional) بر روي 212 فرد بالغ انجام شد. همه افرادي كه براي سونوگرافي به دلايل مختلف به جز مشكلات ادراري مانند درد شكمي، آنومالي احتمالي و بررسي روتين مراجعه و از نظر ساير عوامل موثر در ضخامت مخاط جدار مثانه سالم بودند، بررسي شدند. پروب مورد استفاده 3.5-5 مگاهرتز بود. ضخامت مخاط جدار مثانه در مقطع عرضي و ساژيتال از كف مثانه خلفي جانبي تريگون اندازه گيري شد. همچنين نقش سن، جنس و پر يا خالي بودن مثانه بر روي ضخامت جداري آن تعيين گرديد.
يافته ها: تحقيق بر روي 212 نفر بيمار بالغ در سنين 12 تا 70 سال، 78 درصد زن و 22 درصد مرد انجام شد. ميزان ضخامت مخاط جدار پر 2.57±0.57 ميليمتر با احتمال 95 درصد با دامنه 1.41 تا 3.65 ميليمتر و در مثانه خالي 5.48±0.12 ميليمتر با دامنه 3.86 تا 7.10 ميليمتر بود.
نتيجه گيري: در يكي از كتب مرجع ضخامت مخاط جدار مثانه نرمال 3-2 ميليمتر و در ماخذ ديگر 6-4 ميليمتر ذكر شده است. يافته هاي فوق تا حدي با يافته اين تحقيق در مورد مثانه پرهمخواني دارد اما در مورد ضخامت مخاطي جدار مثانه خالي مطلبي بيان نشده است.