سابقه و هدف: آمادگي يا رسيدگي دهانه رحم قبل از شروع زايمان را كه مي توان با نمره بي شاپ سنجيد، فاكتور مهمي براي پيش بيني نوع زايمان، خصوصا در موارد القا زايمان است. رسيدگي بيش تر دهانه رحم موجب افزايش احتمال زايمان طبيعي و كاهش سزارين خواهد شد. مطالعه حاضر با هدف بررسي تاثير رابطه جنسي زوجين در 4 هفته آخر حاملگي بر نمره بي شاپ خانم هاي نخست زا در زمان مراجعه جهت زايمان ترم، انجام شده است.
مواد و روش ها: در اين مطالعه تحليلي از نوع مورد، شاهدي تعداد 74 خانم اول زا كه با مشكل عدم آمادگي (رسيدگي) دهانه رحم در هنگام زايمان روبرو بوده اند (نمره بي شاپ 4 و كم تر) به عنوان مورد انتخاب و با يك گروه 102 نفره از خانم هاي اول زا كه از نظر تعدادي فاكتورهاي مهم و تاثير گذار با گروه مورد همسان شده بودند ولي مشكل عدم آمادگي دهانه رحم در هنگام زايمان را نداشته اند (نمره بي شاپ بالاي 4) به عنوان گروه كنترل، از نظر وضعيت روابط جنسي در 4 هفته اخير مورد مقايسه و بررسي قرارگرفتند. حجم نمونه لازم به روش علمي و با استفاده از يك مطالعه pilot برآورد و روش نمونه گيري آسان بود. اطلاعات مورد نياز با استفاده از چك ليست و به روش معاينه و مصاحبه رودررو جمع آوري گرديد.
يافته ها: مقايسه آماري نشان داد كه دو گروه به طور شايسته اي از نظر تعداد زايمان ها، تعداد قل ها و نمايش آن ها، سن، شغل و وضعيت اقتصادي همسان شده بودند. ميانگين دفعات ارتباط جنسي در دو گروه مورد و شاهد به ترتيب برابر با 2.3±1.8 و3.2 ±3.1 مرتبه بود. آناليز آماري نشان داد كه سابقه رابطه جنسي زوجين و ارگاسم (70.2 درصد در برابر55.4 درصد) در گروه كنترل به طور معني داري بيش از گروه مورد بوده است. زايمان طبيعي نيز به طور معني داري در گروه كنترل بيش از گروه مورد بود.
نتيجه گيري: يافته هاي مطالعه حاضر نشان دادند كه وجود و تعداد دفعات روابط جنسي و ارگاسم درهفته هاي آخر حاملگي بر آمادگي دهانه رحم در هنگام زايمان و افزايش نمره بي شاپ كه خود موجب كاهش سزارين مي گردد، موثر بوده است.<?xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" /?>