عفونت ادراری (UTI) می تواند به اندازه ی کافی دردناک باشد که باعث از بین رفتن علاقه به رابطه جنسی به صورت موقتی شود. با این حال، پس از از بین رفتن عفونت، برخی از افراد درباره ی اینکه آیا دوباره میتوانند یک رابطه ی ایمن داشته باشند، دچار سردرگمی می شوند. در این مقاله از وب سایت دکتر چک ، به رابطه بین عفونت ادراری و رابطه جنسی پرداخته ایم ، با ما همراه باشید…
پزشکان معمولاً توصیه می کنند تا زمانی که عفونت کاملاً برطرف نشده، از برقراری رابطه جنسی اِجتناب کنید. به این دلیل که رابطه جنسی ممکن است دستگاه ادراری را تحریک کرده و باکتری ها را به مجرای ادرار منتقل کند و باعث افزایش عفونت شود.
عفونت ادراری، یک عفونت باکتریایی است. این عفونت وقتی اتفاق می اُفتد که باکتری ها، اغلب از طریق مقعد، دست های کثیف یا پوست وارد مجرای ادرار شده و به مثانه یا سایر قسمت های مجاری ادراری انتقال پیدا کنند. عفونت ادراری از طریق تماس جنسی انتقال پیدا نمی کند و مسری نیست؛ یعنی افرادی که عفونت ادراری دارند، این عفونت را به شریک زندگی خود منتقل نمی کنند. در بیشتر موارد، شریک جنسی فرد مبتلا به عفونت ادراری، نیازی به درمان نخواهد داشت. هرچند، برقراری رابطه در صورت ابتلا فرد به عفونت ادراری، خطراتی به همراه دارد.
هنگامی که فرد مبتلا به UTI است، ممکن است عفونت، مجاری ادراری را تحریک کند و باعث درد شود. در خانم ها، فشار بر دیواره های داخلی واژن باعث افزایش فشار مثانه و افزایش درد می شود. همچنین، رابطه جنسی می تواند باکتری هایی موجود در سایر نقاط اطراف دستگاه تناسلی را به مجرای ادراری انتقال دهد. برای بسیاری از افراد، به ویژه خانم ها، رابطه جنسی مکرر، یک عامل خطرناک مهم در ایجاد عفونت ادراری است؛ زیرا رابطه جنسی در صورت وجود عفونت، خطر ورود باکتری ها به مجاری ادراری را افزایش می دهد و همچنین عفونت را افزایش داده و روند بهبودی را کندتر می کند.
این که فرد مبتلا به عفونت ادراری با استفاده از کاندوم، می تواند یک رابطه ی ایمن داشته باشد، اشتباه بدی است. درعوض، انجام رابطه جنسی به علت ورود باکتری ها به مجرای ادراری، خطر ابتلا به عفونت ادراری را افزایش می دهد.
هر گونه تماس با دستگاه تناسلی، می تواند باعث ورود باکتری ها به مجرای ادراری شود؛ بنابراین، برای به حداقل رساندن خطرات، باید تا زمان از بین رفتن علائم، از انجام هرگونه رابطه جنسی خودداری کنید!
نکاتی برای داشتن یک رابطه ایمن هنگام داشتن عفونت ادراری
عفونت ادراری در زن ها رایج تر از مردهاست؛ زیرا مجرای ادراری زن ها کوتاه تر از مردهاست و باکتری ها راحت تر وارد مثانه می شوند. علاوه بر این، مجرای ادرار نزدیک به مقعد است، و باعث می شود که باکتری های داخل مقعد به سمت مجرای ادراری حرکت کرده و عفونت ایجاد کنند. هیچ راه ایمنی برای برقراری رابطه هنگام داشتن عفونت ادراری وجود ندارد؛ اما برخی راهکارهای های ساده حین رابطه جنسی، می توانند خطر ابتلا به عفونت ادراری در آینده را کاهش دهند:
- قبل و بعد از رابطه جنسی ادرار کنید تا باکتری ها دفع شوند.
- از اعمال جنسی که می تواند باکتری ها را از مقعد به واژن یا مجرای ادراری منتقل کند، خودداری کنید!
- افرادی که رابطه جنسی مقعدی دارند، باید از کاندوم استفاده کنند.
- بعد از ادرار کردن، همیشه خود را از جلو به عقب خشک کنید؛ زیرا این کار می تواند از گسترش باکتریهای مقعد جلوگیری کند.
- برای پاکسازی مجاری ادراری از عفونت، مقدار زیادی آب بنوشید. کمبود آب باعث بروز عفونت ادراری می شود.
- با پزشکتان درباره ی روش های جلوگیری مشورت کنید. برخی از افرادی که به کاندوم، دیافراگم یا سایر روشهای جلوگیری، حساسیت دارند، اغلب دچار عفونت ادراری می شوند.
- پروبیوتیک مصرف کنید. تعداد کمی از آزمایشات بالینی نشان داده است که پروبیوتیک ها ممکن است مانع رشد باکتری های خطرناک شوند.
- دست هایتان را بعد از لمس مقعد یا سایر قسمت های بدن بشویید.
برخی از خانم ها می دانند که رابطه جنسی زیاد، به ویژه با یک فرد جدید، باعث ایجاد عفونت ادراری می شود. به عفونت ادراری، « سیستیت ماه عسل (honeymoon cystitis) »هم می گویند.
چند روز پس از بهبودی عفونت ادراری، فعالیت جنسی را کاهش دهید. در صورت داشتن رابطه جنسی با فرد جدید، به تدریج میزان فعالیت های جنسی را افزایش دهید؛ به خصوص اگر سابقه عفونت ادراری مکرر یا شدید دارید.
چه زمانی به پزشک مراجعه کنیم ؟
- اگر هنگام دفع ادرار درد دارید، باید به پزشک مراجعه کنید.
- باکتری ها هنگام ورود به مجرای ادراری می توانند باعث بروز عفونت ادراری شوند. اما میکروب ها می توانند فقط مجرای ادرار را آلوده کرده و به مثانه یا کلیه ها هم انتقال پیدا کنند.
عدم درمان عفونت ادراری باعث می شود که عفونت بتواند وارد جریان خون یا اندام های دیگر بدن شده و منجر به تشدید بیماری و حتی مرگ شود. گاهی اوقات، داروهای خانگی عفونت ادراری را به طور موقت از بین می برند. داروهای بدون نسخه، ممکن است درد را کاهش دهند؛ اما باکتری ها را از بین نمی برند و ریشه ی عفونت را درمان نمی کنند. بنابراین، اگر علائم عفونت ادراری دارید، به پزشک مراجعه کنید. این علائم عبارتند از:
- درد هنگام ادرار کردن؛
- درد شدید مثانه؛
- ناتوانی در دفع ادرار یا تخلیه مثانه؛
- بوی بد ادرار یا خون در ادرار؛
- درد یا گرفتگی در معده یا کشاله ران.
هنگامی که عفونت ادراری به کلیه ها سرایت می کند، ممکن است علائم زیر را ایجاد کند:
- کمردرد؛
- تب؛
- استفراغ و حالت تهوع؛
- لرز؛
- احساس ناخوشی یا ضعف.
شخصی که تحت درمان قرار دارد، باید در صورت بروز این علائم به پزشک مراجعه کند:
- بعد از یک یا دو روز استفاده از آنتی بیوتیک، علائم بهبود پیدا نمی کنند؛
- علائم ناگهان بدتر می شود؛
- درد غیرقابل تحمل، این درد به پشت سرایت می کند، یا مانع خوابیدن می شود؛
- فرد دچار تب شدید می شود؛
- علائم عفونت ادرای، بعد از رابطه جنسی شدیدتر می شوند.
خلاصه
عفونت ادراری با درمان به سرعت بر طرف می شود. رابطه جنسی می تواند روند بهبودی را کندتر کرده و باعث بروز عفونت های دیگر نیز شود. از پزشک بپرسید که چه مدت نباید رابطه داشته باشید، طبق گفته ی او عمل کنید. اگر هنوز هم درد داشتید، قبل از برقراری رابطه، صبر کنید تا عفونت کاملاً از بین برود.
مطالب مرتبط را حتما مطالعه کنید :