نمازهای مستحبّی زیاد است و آنها را نافله گویند و بین نمازهای مستحبّی، به خواندن نافله‌های شبانه روزی سفارش بیشتری شده است و احکام مربوط به آنها در مسائل آینده خواهد آمد.
نافله‌های شبانه‌روزی
مسأله ۱۸۳۰. نافله‌های شبانه‌روزی در غیر روز جمعه، (34) ركعت هستند كه عبارتند از:
هشت رکعت نافله ظهر، هشت رکعت نافله عصر، چهار رکعت نافله مغرب، دو رکعت نافله عشاء و یازده رکعت نافله شب (از این یازده رکعت، هشت رکعت به نیّت نافله شب، دو رکعت به نیّت نماز شفع و یک رکعت به نیّت نماز وتر خوانده میشود) و دو رکعت نافله صبح می‌باشد.
و چون دو ركعت نافله عشا، بنابر احتیاط واجب، باید نشسته خوانده شود، یک ركعت حساب میشود؛ بنابر این مجموع رکعت‌های این نافله‌ها (34) رکعت می‌باشد.
در روز جمعه بر شانزده ركعت نافله ظهر و عصر، چهار ركعت اضافه میشود و در کل بیست رکعت میشود.
شایان ذکر است غیر از نماز وتر بقیه نمازها، به صورت دو رکعتی خوانده میشود.
وقت نافله‌های شبانه روز
1. وقت نافله ظهر
مسأله ۱۸۳۱. نافله نماز ظهر، قبل از نماز ظهر خوانده میشود و وقت آن از اوّل ظهر است و تا موقعی كه ممكن باشد آن را قبل از نماز ظهر خواند، وقت آن ادامه دارد؛ ولی اگر شخص، نافله ظهر را به تأخیر بیندازد و این تأخیر تا موقعی باشد كه آن مقدار از طول سایه شاخص كه بعد از ظهر شرعی پیدا میشود، به اندازه دو هفتم طول خود شاخص گردد، در این موقع، بهتر است نماز ظهر را قبل از نافله بخواند؛ مگر این كه یک ركعت از نافله را قبل از آن خوانده باشد كه در این صورت، تمام كردن نافله، قبل از نماز ظهر، بهتر است.
مسأله ۱۸۳۲. نافله عصر قبل از نماز عصر خوانده میشود و وقت آن تا موقعی كه ممكن باشد قبل از نماز عصر خوانده شود، ادامه دارد؛ ولی چنانچه شخص نافله عصر را به تأخیر بیندازد و این تأخیر تا موقعی باشد كه آن مقدار از طول سایه شاخص كه بعد از ظهر شرعی پیدا میشود، به اندازه چهار هفتم طول خود شاخص گردد، در این موقع بهتر است كه نماز عصر را قبل از نافله بخواند؛ مگر این كه یک ركعت از نافله را قبل از آن خوانده باشد كه در این صورت، تمام كردن نافله قبل از نماز عصر بهتر است.
مسأله ۱۸۳۳. خواندن نافله ظهر و نافله عصر قبل از اذان ظهر در غیر روز جمعه جایز نیست؛ مگر آن که نمازگزار بداند بعد از اذان، هرچند به علّت عذر عرفی، نمی‌تواند آنها را انجام دهد.
امّا در روز جمعه بهتر است از بیست رکعت نافله ظهر و عصر، دو رکعت را هنگام ظهر و هیجده رکعت را قبل از ظهر بخواند و از آن هیجده رکعت، بهتر است شش رکعت آن اول روز هنگام گسترده شدن نور خورشید و شش رکعت آن هنگام بالا آمدن خورشید و شش رکعت دیگر قبل از اذان ظهر خوانده شود.
مسأله ۱۸۳۴. وقت نافله مغرب بعد از تمام شدن نماز مغرب است و تا زمانی كه ممكن باشد آن را پس از نماز مغرب، در وقت به جا آورد، ادامه دارد؛ ولی اگر شخص نافله مغرب را تا وقتی كه سرخی طرف مغرب كه بعد از غروب كردن آفتاب در آسمان پیدا میشود، از بین برود، به تأخیر بیندازد، بهتر است در آن موقع ابتدا نماز عشا را بخواند.
مسأله ۱۸۳۵. وقت نافله عشا بعد از تمام شدن نماز عشا تا نصف شب است و بهتر است بعد از نماز عشا بلافاصله خوانده شود.
مسأله ۱۸۳۶. اول وقت نافله شب، بنابر مشهور، نصف شب است و این نظر هرچند مطابق با احتیاط مستحب و بهتر است، ولی بعید نیست كه نصفِ شب، اوّل وقت فضیلت نماز شب باشد و امّا اوّل وقت ادای آن، از اوّل شب آغاز میشود، به این معنا كه اگر بعد از نماز عشا، نافله شب را انجام دهد، در وقت واقع شده است و تا اذان صبح (طلوع فجر) وقتش ادامه دارد؛ هرچند بهتر آن است نزدیک اذان صبح خوانده شود.
مسأله ۱۸۳۷. نافله صبح پیش از نماز صبح خوانده میشود و وقت آن، بعد از گذشتن از وقت نماز شب به مقدار انجام آن می‌باشد و تا زمانی كه ممكن است آن را پیش از نماز صبح به جا آورد، وقت آن ادامه دارد ولی اگر شخص، خواندن نافله صبح را به تأخیر بیندازد تا وقت فضیلت نماز صبح تنگ گردد، بهتر است در این موقع ابتدا نماز صبح را بخواند.
احکام دیگر نافله‌های شبانه روزی
مسأله ۱۸۳۸. انسان میتواند بعضی از نافله‌های شبانه روزی را بخواند و بعضی را نخواند و در نماز شب میتواند اکتفاء به خواندن سه رکعت آخر، یعنی نماز شفع و وتر نماید؛ بلکه میتواند به خواندن وتر کتفاء کند و در نافله عصر نیز میتواند اکتفاء به خواندن چهار رکعت، بلکه دو رکعت آن نماید و امّا در مورد نافله ظهر و نافله مغرب، همچنین هشت رکعت اول نماز شب، چنانچه بخواهد بعضی از آنها را بخواند، آن را به قصد رجاء به جا آورد.
مسأله ۱۸۳۹. فردی که مسافر است، نباید نافله ظهر و عصر را در سفر بخواند؛ ولی نافله عشا چنانچه به قصد رجاء خوانده شود، مانعی ندارد و امّا انجام سایر نافله‌ها مثل نافله شب یا نافله مغرب یا نافله صبح در سفر ساقط نمی‌شود.
مسأله ۱۸۴۰. انسان میتواند نافله شب را ساده و مانند سایر نمازهای مستحبّی به جا آورد هرچند این نافله، کیفیت کامل تر و با فضیلت تری هم دارد که در کتاب‌های مفصلتر به آن پرداخته شده است.
سایر نمازهای مستحبی
مسأله ۱۸۴۱. نمازهای مستحبی غیر از نافله‌های شبانه روزی چند دسته اند:
بعضی از آنها در وقت خاصی مثل ماه رمضان، یا برای سبب خاصی مثل زیارت و یا به منظور رسیدن به امر به خصوصی (غایت خاصّی) مثل طلب باران مستحب می‌باشند.
و بعضی دیگر از آنها لازم نیست در وقت خاص یا برای سبب یا غایت خاص و معیّنی خوانده شوند و می‌توان آن را در هر وقتی و بدون سبب یا غایت خاص و معیّنی به جا آورد که از این دسته، برخی کیفیت خاصی دارند، مثل نماز جعفر طیّار و بعضی دیگر کیفیّت به خصوص و معیّنی ندارند یعنی تنها دو رکعت نماز بدون دستور خاصی در هر وقت و حتی بدون سبب خاص خوانده می‌شوند که به این گروه، نافله‌های ابتدائی میگویند.
در این بخش چند نمونه از نمازهای مستحبی خاص و معروف ذکر میشود:
نماز لیله الدفن (نماز وحشت)
مسأله ۱۸۴۲. سزاوار است در شب اوّل قبر، دو ركعت نماز وحشت برای میّت بخوانند و کیفیت آن این است كه در ركعت اول بعد از حمد، یک مرتبه آیة الكرسی (آیات 255 تا 257 سوره مبارکه بقره[۱]) و در ركعت دوّم بعد از حمد ده مرتبه سوره «إنّا أنزلناه» را بخوانند و بعد از سلام نماز بگویند:«اللّهُمَّ صَلِّ عَلیٰمُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَابْعَثْ ثَوابَها اِلیٰ قَبْرِ فُلان»[۲] و به جای كلمه فلان اسم میّت را بگویند.
شایان ذکر است کیفیت دیگری نیز برای نماز وحشت نقل شده است که این‌طور می‌باشد: در رکعت اوّل بعد از حمد، دو مرتبه سوره توحید «قُل هُوَ اللهُ اَحَد» و در رکعت دوم بعد از حمد ، ده مرتبه سوره تکاثر را بخوانند و بعد از سلام نماز بگویند: «اللهمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَابعَث ثَوابَها الی قَبرِ فُلان»[۳] و به جای کلمه فلان، اسم میّت را بگویند.
مسأله ۱۸۴۳. اگر بخواهند میّت را به شهر دوری ببرند، یا به جهت دیگر دفن او به تأخیر بیفتد، در مورد کیفیت اوّل خواندن نماز وحشت، باید آن نماز را تا شب اول قبر او به تأخیر بیندازند و امّا در مورد کیفیت دوّم، ظاهر آن است که مستحب بودن آن اختصاص به اولین شب بعد ازفوت دارد.
مسأله ۱۸۴۴. نماز وحشت را در هر موقع از شب می‌توان خواند ولی بهتر است در اوّل شب بعد از نماز عشا خوانده شود.[۴]
نماز غفیله
مسأله ۱۸۴۵. نماز غفیله یكی از نمازهای مستحبّی است كه بین نماز مغرب و عشا خوانده میشود، ولی خود این نماز از نافله‌های شبانه روزی به شمار نمی‌‌آید؛ هرچند می‌توان آن را به عنوان نافله مغرب به جا آورد به این صورت که فرد هر دو نماز را با هم نیّت کند و كیفیت خواندن نماز غفیله این‌‌گونه است كه:
در ركعت اوّل، بعد از حمد، باید به جای سوره این آیه را بخوانند: «وَذَا النّوْنِ اِذْ ذَهَبَ مُغاضِباً فَظَنَّ اَنْ لَنْ نَقْدِرَ عَلَیهِ فَنادیٰفِی الظُّلُماتِ اَنْ لا اِلٰهَ إلّا اَنْتَ سُبْحانَكَ اِنّی كُنْتُ مِنَ الظّالِمینَ فَاسْتَجَبْنا لَهُ وَنَجَّیناهُ مِنَ الغَمِّ وَكَذٰلِكَ نُنْجِی الْمُؤْمِنِینَ».
و در ركعت دوّم، بعد از حمد به جای سوره این آیه را بخوانند: «وَعِنْدَهُ مَفاتِحُ الغَیْبِ لا یَعْلَمُها إلّا هُوَ وَیَعْلَمُ ما فِی الْبَرِّ وَالْبَحْرِ وَما تَسْقُطُ مِنْ وَرَقَةٍ إلّا یعْلَمُها وَلا حَبَّةٍ فیٖ ظُلُماتِ الْأَرْضِ وَلا رَطْبٍ وَلا یابِسٍ إلّا فیٖ كِتابٍ مُبیٖنٍ» و در قنوت بگویند: «اللّهُمَّ اِنّی اَسْأَلُكَ بِمَفاتِحِ الغَیْبِ الَّتیٖ لا یعْلَمُها إلّا اَنْتَ اَنْ تُصَلّیَ عَلیٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَاَنْ تَفْعَلَ بیٖ كَذا وَكَذا» و به جای كلمه كذا و كذا، حاجت‌‌های خود را از خداوند متعال در خواست نمایند و بعد بگویند: «اللّهُمَّ اَنْتَ وَلِیُّ نِعْمَتیٖ وَالقادِرُ عَلی طَلِبَتی تَعْلَمُ حاجَتیٖ فَاَسْأَلُكَ بِحَقّ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ عَلَیْهِ وَعَلیْهِمُ السَّلامُ لَمّا قَضَیْتَها لیٖ».
نماز اوّل ماه
مسأله ۱۸۴۶. از جمله نمازهای مستحبّی خواندن دو ركعت نماز، در روز اوّل هر ماه قمری می‌باشد که آن را نماز اوّل ماه می‌نامند، کیفیت انجام آن به این گونه است که نمازگزار در ركعت اوّل این نماز، بعد از حمد، سی مرتبه سوره (قل هو الله احد) و در رکعت دوم بعد از حمد، سی مرتبه سوره (انا انزلناه فی لیلة القدر) بخواند و بعد از نماز به مقدار توانایی صدقه بدهد و خواندن این نماز در هر وقت از روز اوّل ماه جایز است. همچنین بعد از این نماز، خواندن این آیات مستحب شمرده شده است:
«بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحیم وَما مِنْ دابَّةٍ فِی الْاَرْضِ إلّا عَلَی اللّهِ رزْقُها وَیَعْلَمُ مُسْتَقَرَّها وَمُسْتَوْدَعَها کُلٌ فی کِتابٍ مُبینٍ بسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ وَإنْ یَمْسَسْکَ اللّهُ بِضُرٍّ فَلا کاشِفَ لهُ إلّا هُوَ وَإنْ یُردْکَ بخَیْرٍ فَلا رادَّ لِفضْلِه یُصیبُ بِهِ مَنْ یَشاءُ مِنْ عِبادِهِ وَهُوَ الغَفورُ الرَّحیمُ[۵] بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ سَیَجْعَلُ اللّهُ بَعدَ عُسْرٍ یُسْراً ماشاءَاللّهُ لاقُوَّةَ إلّا بِاللّهِ حَسْبُنا اللّهُ ونِعْمَ الوَکیلُ وَاُفَوِّضُ أمْری إلَی اللّهِ إنَّ اللّهَ بَصیرٌ بالعبادِ لا إلهَ إلّا أنْتَ سُبْحانَکَ إنّی کنْتُ مِنَ الظّالمینَ رَبِّ إنّی لِما أنْزَلْتَ إلَیَّ مِنْ خَیْرٍ فَقیرٌ رَبِّ لا تَذَرْنی فَرْداً وَأنْتَ خَیْرُ الوارِثینَ».
احکام نمازهای مستحبی
مسأله ۱۸۴۷. نمازهای مستحبّی، چه نافله‌های شبانه روزی و چه غیر آن را می‌توان نشسته خواند؛ هرچند بتوان آنها را ایستاده به جا آورد و لازم نیست در این حال، هر دو ركعت را یک ركعت حساب كند و اگر بخواهد هر دو ركعت را یک ركعت حساب كند، بنابر احتیاط واجب، بار دوّم را به نیّت رجاء انجام دهد؛ مثلاً نافله مغرب را که چهار رکعت با دو سلام است، رجاءً چهار رکعت دیگر با دو سلام هم، به آن اضافه کند که مجموعاً هشت رکعت میشود.
مسأله ۱۸۴۸. بهتر است فرد نمازهای مستحبّی چه نافله‌های شبانه روزی و چه غیر آن را ایستاده بخواند به جز نافله عشا (وُتیَرْه) كه بنابر احتیاط واجب، باید نشسته خوانده شود.
مسأله ۱۸۴۹. نمازهای مستحبّی را در حال اضطرار و عدم توانایی، می‌توان خوابیده به پهلوی راست یا چپ یا خوابیده به پشت (طبق وظیفه فرد) به جا آورد و در این حال رکوع و سجده با اشاره سر انجام میشود و امّا در حال اختیار، جواز آن محلّ اشکال است؛ ولی انجامش به عنوان رجاء اشکال ندارد.
مسأله ۱۸۵۰. در نماز مستحبّی (غیر از نافله عشا) جایز است یک ركعت آن را ایستاده و ركعت دیگر را نشسته به جا آورد؛ بلكه جایز است بعضی از یک ركعت را ایستاده و بعضی از آن را نشسته انجام دهد.
مسأله ۱۸۵۱. هر گاه نماز مستحبّی را نشسته بخواند و مقداری از آخر سوره مثلاً یک آیه یا دو آیه را باقی بگذارد، سپس برخیزد و باقیمانده سوره را بخواند و از حال ایستاده به رکوع رود و نماز را ادامه دهد، در حکم نماز ایستاده حساب شده و ثواب نماز ایستاده را دارد.
مسأله ۱۸۵۲. نماز مستحبّی را می‌توان در حال راه رفتن خواند؛ همچنین میشود نماز مستحبّی را در حال سواری در ماشین، قطار، هواپیما، کشتی و مانند آن به جا آورد و در این دو صورت استقرار بدن در حال نماز لازم نیست و نمازگزار برای انجام رکوع و سجده با سر اشاره می‌نماید.
شایان ذکر است برای خواندن نماز مستحبّی در غیر این صورت (راه رفتن و سواری) بنابر احتیاط واجب باید قبله رعایت بشود.
مسأله ۱۸۵۳. نمازهایی را که در زمان حضور امام زمان(عجل‌الله‌فرجه) واجب است مثل نماز عید فطر و عید قربان، رعایت قبله در آن لازم است؛ هرچند در زمان حاضر مستحب حساب شوند و امّا آنچه از نمازهای مستحبّی که به سبب نذر و مانند آن بر فرد واجب شده است، چنانچه آن را در حال راه رفتن یا سواری بخوانند رعایت قبله در مورد آن لازم نیست.
مسأله ۱۸۵۴. خواندن نماز مستحبّی در خانه كعبه و بر بام آن، اشكال ندارد، بلكه مستحب است در داخل خانه مقابل هر ركنی دو ركعت نماز بخوانند.
مسأله ۱۸۵۵. كسی كه نمی‌تواند وضو بگیرد یا غسل كند، جایز است نمازهای مستحبّی را با تیمم (طبق وظیفه اش) بخواند.
مسأله ۱۸۵۶. بعضی از نمازهای مستحبّی مثل نماز وحشت (لیلة الدفن) كه بعد از حمد، سوره مخصوصی دارد، اگر بخواهد به دستور آن نماز رفتار كرده باشد، باید همان سوره را بخواند و امّا در نمازهای مستحبّی که بعد از حمد سوره خاصّی برای آن وارد نشده است، نمازگزار میتواند خواندن سوره را ترک نماید یا در بین خواندن سوره، آن را رها نموده و بقیّه سوره را نخواند و به رکوع برود، هرچند آن نماز به سبب نذر كردن بر فرد واجب شده باشد؛ همچنین خواندن دو یا چند سوره بعد از حمد در نمازهای مستحبّی جایز است.
مسأله ۱۸۵۷. كسی كه نماز قضاء دارد، میتواند نماز مستحبّی بخواند؛ ولی تأخیر در خواندن نماز قضای واجب، به مقداری که عرفاً کوتاهی و سهل انگاری در انجام آن محسوب گردد، جایز نیست.
مسأله ۱۸۵۸. شکستن نماز مستحبّی جایز است؛ هرچند احتیاط مستحب آن است که نمازگزار آن را در حال اختیار نشکند.
زیاد و کم کردن اجزاء در نماز مستحبّی
مسأله ۱۸۵۹. اگر نمازگزار در نماز مستحبّی، رکنی را سهواً ترک نماید و وقتی متوجّه شود که شرعاً نمی‌تواند برگردد و آن رکن را به جا آورد، نمازش باطل میشود[۶]، به عنوان مثال اگر در نافله مغرب هنگام خواندن تشهّد یا بعد از سلام نماز متوجّه شود که دو سجده رکعت اول را انجام نداده است، نمازش باطل است.
مسأله ۱۸۶۰. اگر در نماز مستحبّی سهواً رکن را زیاد نماید نمازش باطل نمی‌شود به عنوان مثال اگر در نافله ظهر در یک رکعت سهواً دو رکوع انجام دهد، نماز نافله باطل نمی‌شود.
مسأله ۱۸۶۱. اگر نمازگزار یكی از كارهای نافله را فراموش كند و موقعی یادش بیاید كه مشغول ركن بعد از آن شده، باید كار فراموش شده را انجام دهد و دوباره آن ركن را به جا آورد و در این حال زیادی رکن، نماز مستحبّی را باطل نمیکند.
به طور مثال اگر نمازگزار در نافله صبح در ركوع یادش بیاید كه قرائت (حمد و سوره) را نخوانده یا اینکه مثلاً در نماز اوّل ماه، به جای سی بار سوره قدر، یک بار توحید را خوانده، باید برگردد و آن را بخواند و دوباره به ركوع برود و در این حال، زیادی رکوع، نافله را باطل نمیکند. همچنین اگر در نافله صبح رکوع را فراموش کند و در سجده دوم یادش بیاید باید برگردد و رکوع را بجا آورد و دوباره دو سجده را انجام دهد و زیادی دو سجده نافله را باطل نمیکند.
شایان ذكر است اگر برگشتن و به جا آوردن جزء فراموش شده، باعث زیاد شدن ركعت باشد، این حکم جاری نمی‌شود؛ مثلاً اگر در ركعت دوم یادش بیاید كه قرائت در ركعت اول را فراموش كرده است، نمی‌تواند برگردد؛ زیرا در این صورت، انجام قرائت و آنچه بعد از آن است، موجب زیادی ركعت در نماز میشود.
شک و گمان در کارها و ذکرهای نماز مستحبی
مسأله ۱۸۶۲. اگر شک كند كه نماز مستحبّی را خوانده یا نه، چنانچه آن نماز مثل نماز جعفر طیار وقت معیّن نداشته باشد، بنا بگذارد كه نخوانده است و همچنین است اگر مثل نافله شبانه روزی وقت معیّن داشته باشد و پیش از گذشتن وقت، شک كند كه آن را به جا آورده یا نه، ولی اگر بعد از گذشتن وقت آن شک كند كه نماز را خوانده است یا نه، به شک خود اعتنا نكند.
مسأله ۱۸۶۳. اگر در شماره ركعت‌‌های نماز مستحبّی شک كند، چنانچه طرف بیشتر شک نماز را باطل می‌كند، بنا را بر كمتر بگذارد؛ مثلاً اگر نمازگزار در نافله صبح شک كند كه دو ركعت خوانده یا سه ركعت، بنا بگذارد كه دو ركعت خوانده است و اگر طرف بیشتر شک نماز را باطل نمی‌كند، مثلاً شک كند كه دو ركعت خوانده یا یک ركعت، به هر طرف شک عمل كند، نمازش صحیح است؛ ولی اگر در نماز وتر در تعداد ركعت‌ها شک كند احتیاط آن است كه آن نماز را دوباره بخواند.
مسأله ۱۸۶۴. بنابر احتیاط واجب، حكم گمان در نمازهای مستحبّی نسبت به ركعات، مثل حكم یقین است، به این معنا که نمازگزار مخیّر نیست بنا را بر کمتر یا بیشتر بگذارد بلکه بنابر احتیاط واجب باید به گمان خویش عمل کند؛ مگر آنکه عمل نمودن بر طبق گمان باطل کننده نماز باشد.
مسأله ۱۸۶۵. اگر در نماز مستحبّی دو ركعتی، گمانش به سه ركعت یا بیشتر برود، به گمان خویش اعتنا نكند و نمازش صحیح است. مثلاً اگر نمازگزار در نماز غفیله گمان دارد که سه رکعت خوانده، ولی احتمال عقلایی هم می‌دهد که دو رکعت خوانده باشد، بنا می‌گذارد که دو رکعت خوانده است.
مسأله ۱۸۶۶. شک و گمان در کارها و ذکرهای نماز مستحبّی، مانند نماز واجب است؛ بنابر این اگر هنگام شک یا گمان، از محل آن نگذشته باشد، آن جزء را به جا آورد و اگر محل آن گذشته باشد، به شک خود اعتناء نکند.
مسأله ۱۸۶۷. اگر در نماز نافله كاری كند كه برای آن در نماز واجب، سجده سهو واجب میشود، یا یک سجده را فراموش نماید و وارد جزئی شود که شرعاً نمی‌تواند برگردد و آن را به جا آورد، لازم نیست بعد از نماز سجده سهو یا قضای سجده را به جا آورد.
مسأله ۱۸۶۸. اگر فرد در نماز مستحبّی ذکر واجب رکوع یا سجده را فراموش کند و بعد از سر برداشتن از رکوع یا سجده یادش بیاید، نباید برگردد بلکه نماز را ادامه دهد و لازم نیست سجده سهو انجام دهد.