این مساله یکى از مشکل هاى رایج بین جوانان و نوجوانان مى باشد که در موقعیت هاى مختلف دچار آن مى شوند به عنوان نمونه برخى از نوجوانان که در ابتداى سن بلوغ مى باشند به هنگام محتلم شدن از این که بخواهند ابتداى صبح به حمام بروند خجالت مى کشند و یا برخى دیگر وقتى به مسافرت مى روند و مهمان کسى هستند اگر محتلم شوند از این که بخواهند میزبان را در جریان گذاشته و از حمام استفاده نمایند خجالت مى کشند و گروهى نیز این مشکل را در دوران نامزدى تجربه مى کنند و از این که در منزل پدر زن به حمام بروند احساس شرم و حیا مى کنند.
براى حل این مشکل سه راه حل مشخص وجود دارد:
راه حل ابتدایى:
از آنجا که در انجام احکام الهى (مثل غسل جنابت) شرم و حیا و خجالت عذر براى ترک وظیفه شرعى حساب نمى شود لذا در مرحله اول چنین فردى مى تواند با کنار گذاشتن خجالت براى انجام غسل اقدام نماید و در صورت مهمان بودن با درمیان گذاشتن این مساله به همراهان و یا فرزندان پسر میزبان و یا خود میزبان رسما نیاز به استحمام را ابراز نماید.
البته ناگفته نماند اگرچه ممکن است چنین مساله اى براى اولین بار سخت جلوه نماید اما در دفعات دوم به بعد عادى خواهد شد اما این را هم باید دانست که چنین شخصى با این کار خود عملاً اهمیت حکم الهى را بیان کند و ایمان را به دیگران آموزش مى دهد و دیگران را نیز ترغیب مى نماید که در همه ى موارد حکم خدا را رعایت کنند.
راه حل دیگر:
راه دیگر آن است که در چنین مواقعى به بهانه اى - مثل خواندن نماز جماعت در مسجد - از منزل خارج شده و از حمام هاى عمومى در سطح شهر استفاده نمائید.
راه حل نهایى:
گاهى اوقات شرایط خاصى اجازه عملى نمودن دو راهکار قبلى را نمى دهد مثل این که میزبان داراى دخترانى مى باشد و رفتن به حمام زمینه بدبینى و یا سوء ظن وى را فراهم مى نماید و یا این که حمام رفتن در منزل پدر زن زمینه بروز مشکلاتى را فراهم مى نماید
لذا از آنجا که در صورت وجود وقت کافى براى غسل و نماز، تیمم بدل از غسل باطل است ولو این که به خاطر خجالت کشیدن باشد اما به عنوان راه حل نهایى مى توان صبر نمود تا وقت نماز تنگ شود سپس تیمم نموده و بعد از تطهیر بدن و لباس، نماز بخواند. در اینصورت اگر چه چنین فردى به دلیل تاخیر نمودن گناه کرده اما تیمّم او در آن هنگام صحیح است و نمازش نیز صحیح مى باشد. سید مجتبى حسینى، رساله دانشجویى ( مطابق با نظر ده تن از مراجع )، دفتر نشر معارف چهاردهم، سال ۱۳۸۸ ش، ص ۹۳ پرسش ۹۰..