کارهای کوچک وآسان، پاداش‌های بزرگ و فراوان
نویسنده: عرفان غفوری
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی خَلَقَ السَّمَوَاتِ وَالأَرْضَ وَجَعَلَ الظُّلُمَاتِ وَالنُّور وَأشْهد أَن لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ وَحْدَهُ لَا شریک لَهُ، وَأشْهد أَن مُحَمَّدًا عَبدُهُ وَرَسُولُهُ، سیِّدَ الْأَوَّلیِنَ وَالآخِرِینَ، قُدوَتَنَا وَإِمَامَنَا و َصَلَّى اللهُ وَسَلَّمَ وَبَارَکَ عَلَیْهِ وعَلَى آلِهِ وَأَصْحَابِهِ وَأَتْبَاعِهِ وَأَمَّتِهِ أَجْمَعِینَ. أَمَّا بَعدُ:
سپاس و ستایش برای خداوندی است که آسمانها وزمین را خلق کرده، و انسان را اشرف مخلوقات قرار داد؛ و برای هدایت او پیامبرانش را فرستاد و کتابهایش را نازل کرد، گواهی میدهم که معبودی به حق جز الله نیست و محمد(صلی الله علیه وسلم) بنده و رسول اوست، درود و سلام خداوند بر او و بر اهل بیت و یاران او باد.
برادران و خواهران مسلمانانم:
چند دقیقه تمام فکر ها را از ذهن خود خارج کنیم و خود را در صحرای محشر تصور کنیم تمام مخلوقات از اول تا آخر همه در آنجا جمع شده اند و همه چیز برای حساب و کتاب آماده شده است، به نا گاه فرشته مامور به اذن خدا اسم ما را می خواند که فلانی نوبت توست بلند شو ما هم ترسان و لرزان بلند شده و تمام کار های که کرده ایم همه جلو چشم مان حاضر شده، و خلاصه ما را به دادگاه می برند خداوند خو دش قاضی است با ترازو اعمال ما را وزن می کنند در آن لحظه چه آرزوی داریم!!! دوست داریم که ترازوی که اعمال خوب را با آن می سنجند پر باشد و آن ترازوی دیگرخالی؛ اما دوستان پیامبر (صلی الله علیه وسلم) برای امتش یک سری اعمال را معرفی کرده که می تواند ما را به آرزوی مان برساند وآن اعمان انجام دادنش خیلی آسان است و تقریبا برای هر کس بخواهد مقدور است واما در وقت محاسبه دارای اجر فراوان که ترازوی نیکی ها را پر می کند امید است که ما هم جزو انجام دهندگان آن اعمال باشیم.
عزیزان:
از جمله صفات خداوند ـ سبحانه و تعالی ـ کَرَم و بذل و بخشش فراوان، به بندگانش است، که این عطای جزیل در مقابل کارهای نیک و اعمال صالح آنان می باشد. و همچنین از دیگر صفات او است، که از کارهای کم و کوچک بند گانش تشکر کرده و برای آن پاداش بسیار و چند برابر عطا می‌فرماید: کمترین پاداشی که به بندگانش می دهد ده برابر است:
مَنْ جَاءَ بِالْحَسَنَهِ فَلَهُ عَشْرُ أَمْثَالِهَا [ انعام/۱۶۰]
هرکس کار نیکی انجام دهد ( پاداش مضاعف ، دست‌کم از دریای جود و کرم خداوند معظّم ) ده برابر دارد.
برادران عزیز و خواهران گرامی شخص مسلمان هیچ کار نیکی را کم نمی‌شمارد زیرا او نمی‌داند کدام یک ازاعمال او باعث رضایت خدا است و سبب بهشتی شدن او میشود، رسول خدا ـ صلی الله علیه وآله وسلم ـ ما را چنین توصیه میکند که:
«لَا تَحْقِرَنَّ مِنَ الْمَعْرُوفِ شَیْئًا» [مسلم / ۲۶۲۶]
هیچ یک ازکارهای نیک را حقیر و کوچک مپندار.
حافظ ابن حجر ـ رحمه الله ـ میگوید: « برای انسان مسلمان شایسته است که در انجام هیچ خیری کوتاهی نکند و از تمام گناهان دوری کند، زیرا او نمی‌داند با کدام نیکی رحمت خداوند را به دست می‌آورد و با کدام بدی دچار خشم او خواهد شد».
- نمونه های از کارهای که انجام دادن آن آسان است و در ظاهرکوچکند اما در روز قیامت و هنگام حساب و کتاب در ترازوی اعمال دارای اجر و پاداش فراوانند عبارتند:
۱) گفتن صادقانه أَشْهَدُ أَنْ لا إِلَهَ إِلاَّ اللَّهُ وَأَنَّ مُحَمَّدًا رَسُولُ اللَّهِ:
الف) عَنْ أَنَسِ بْنِ مَالِکٍ : – رضی الله عنه – أَنَّ النَّبِیَّ – صلى الله علیه وسلم – وَمُعاذٌ رَدِیفُهُ عَلَى الرَّحْلِ قَالَ: «یَا مُعَاذَ بْنَ جَبَلٍ»! قَالَ: لَبَّیْکَ یَا رَسُولَ اللَّهِ وَسَعْدَیْکَ، قَالَ: «یَا مُعَاذُ»! قَالَ: لَبَّیْکَ یَا رَسُولَ اللَّهِ وَسَعْدَیْکَ، ثَلاثًا قَالَ: «مَا مِنْ أَحَدٍ یَشْهَدُ أَنْ لا إِلَهَ إِلاَّ اللَّهُ وَأَنَّ مُحَمَّدًا رَسُولُ اللَّهِ صِدْقًا مِنْ قَلْبِهِ إِلاَّ حَرَّمَهُ اللَّهُ عَلَى النَّارِ». قَالَ: یَا رَسُولَ اللَّهِ، أَفَلا أُخْبِرُ بِهِ النَّاسَ فَیَسْتَبْشِرُوا؟ قَالَ: «إِذًا یَتَّکِلُوا». وَأَخْبَرَ بِهَا مُعَاذٌ عِنْدَ مَوْتِهِ تَأَثُّمًا. [بخاری/۱۲۸]
انس بن مالک – رضی الله عنه – می گوید: معاذ – رضی الله عنه ـ پشت سر رسول الله – صلى الله علیه وسلم – بر شتری سوار بود که آنحضرت – صلى الله علیه وسلم – خطاب به وی فرمود: «ای معاذ»! معاذ گفت: بلی یا رسول الله! بفرمایید. باز فرمود: «ای معاذ»! معاذ جواب داد: لبیک یا رسول الله! در خدمتم.آنحضرت – صلى الله علیه وسلم – سه بار آنرا تکرار کرد. آنگاه، فرمود: «هرکس از صمیم قلب أشْهَدُ أنْ لا إلهَ إلاَّ اللهُ وأشْهَدُ أنَّ مُحّمَّدًا رَسُولُ الله بگوید، خداوند آتش جهنم را بر او حرام میگرداند». معاذ گفت: ای رسول خدا – صلى الله علیه وسلم – ! آیا مردم را از این سخن با خبر سازم تا خوشحال شوند؟ آنحضرت ـ صلى الله علیه وسلم ـ فرمود: «بیم آن میرودکه بر این سخن، توکل کنند وعمل را ترک نمایند». معاذ هنگامی که نزدیک بود دار فانی را وداع گوید، بدلیل اینکه مبادا بخاطر کتمان این حدیث، گناه کار شود، آن را برای مردم روایت کرد.
ب) عَنْ أَبِی ذَرٍّ – رضی الله عنه – قَالَ: أَتَیْتُ النَّبِیَّ – صلى الله علیه وسلم – وَعَلَیْهِ ثَوْبٌ أَبْیَضُ، وَهُوَ نَائِمٌ، ثُمَّ أَتَیْتُهُ وَقَدِ اسْتَیْقَظَ، فَقَالَ: «مَا مِنْ عَبْدٍ قَالَ: لا إِلَهَ إِلاَّ اللَّهُ، ثُمَّ مَاتَ عَلَى ذَلِکَ، إِلاَّ دَخَلَ الْجَنَّهَ». قُلْتُ: وَإِنْ زَنَى، وَإِنْ سَرَقَ؟ قَالَ: «وَإِنْ زَنَى، وَإِنْ سَرَقَ». قُلْتُ: وَإِنْ زَنَى، وَإِنْ سَرَقَ؟ قَالَ: «وَإِنْ زَنَى، وَإِنْ سَرَقَ». قُلْتُ: وَإِنْ زَنَى، وَإِنْ سَرَقَ؟ قَالَ: « وَإِنْ زَنَى، وَإِنْ سَرَقَ، عَلَى رَغْمِ أَنْفِ أَبِی ذَرٍّ». وَکَانَ أَبُو ذَرٍّ إِذَا حَدَّثَ بِهَذَا، قَالَ: وَإِنْ رَغِمَ أَنْفُ أَبِی ذَرٍّ. [بخاری/۵۸۲۷] و [مسلم/۹۴]
ابوذر – رضی الله عنه – می گوید: نزد نبی اکرم – صلى الله علیه وسلم – رفتم و دیدم که پارچه ای سفید بر او کشیده شده و خوابیده است. بار دوم که نزد ایشان رفتم, بیدار شده بود. پس فرمود: «هر بنده ای که لا اله الا الله بگوید و بر آن بمیرد, وارد بهشت می شود». پرسیدم: اگر چه مرتکب زنا و سرقت شود؟ فرمود: «اگر چه مرتکب زنا و سرقت شود». دوباره پرسیدم: اگر چه مرتکب زنا و سرقت شود؟ فرمود: «اگر چه مرتکب زنا و سرقت شود». باز هم پرسیدم: اگر چه مرتکب زنا و سرقت شود؟ فرمود: «علی رغم خواست ابوذر, اگر چه زنا و دزدی کند».
ج) «مَنْ شَهِدَ أَنْ لَا إِلَهَ إِلَّا اللهُ، وَأَنَّ مُحَمَّدًا رَسُولُ اللهِ، حَرَّمَ اللهُ عَلَیْهِ النَّارَ» [مسلم / ۲۹]
کسی که شهادت دهد که جز الله خدایی نیست و محمد فرستادهی اوست، خداوند آتش دوزخ را بر وی حرام میگرداند
د) عَنْ أَبِی هُرَیْرَهَ – رضی الله عنه – أَنَّهُ قَالَ: قُلْتُ: یَا رَسُولَ اللَّهِ، مَنْ أَسْعَدُ النَّاسِ بِشَفَاعَتِکَ یَوْمَ الْقِیَامَهِ؟ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ – صلى الله علیه وسلم – :«لَقَدْ ظَنَنْتُ یَا أَبَا هُرَیْرَهَ أَنْ لا یَسْأَلُنِی عَنْ هَذَا الْحَدِیثِ أَحَدٌ أَوَّلُ مِنْکَ، لِمَا رَأَیْتُ مِنْ حِرْصِکَ عَلَى الْحَدِیثِ، أَسْعَدُ النَّاسِ بِشَفَاعَتِی یَوْمَ الْقِیَامَهِ، مَنْ قَالَ: لا إِلَهَ إِلاَّ اللَّهُ خَالِصًا مِنْ قَلْبِهِ، أَوْ نَفْسِهِ».(بخارى/۹۹)
ابوهریره – رضی الله عنه – می گوید: عرض کردم: ای رسول خدا ! چه کسانی روز قیامت برای شفاعت شما سعادت بیشتری دارند؟ رسول الله – صلى الله علیه وسلم – فرمود: «ای ابوهریره ! چون عشق و علاقه تو را نسبت به حدیث دیدم، می دانستم که کسی قبل از تو، این سؤال را از من نخواهد پرسید. کسانی روز قیامت برای شفاعت من سعادت بیشتری دارند که با اخلاص و از صمیم قلب، لا إله إلا الله بگویند».
۲) پاداش وضو گرفتن :
الف) عن عثمانَ بن عفانَ رضی اللَّه عنه قال: قال رسولُ اللَّهِ صَلّى اللهُ عَلَیْهِ وسَلَّم:«مَنْ تَوَضَّأَ فَأَحْسَنَ الْوُضُوءَ خَرَجَتْ خَطَایَاهُ مِنْ جَسَدِهِ، حَتَّى تَخْرُجَ مِنْ تَحْتِ أَظْفَارِهِ» [مسلم/ ۲۴۵]
از عثمان بن عفان ـ رضی الله عنه ـ روایت شده است که پیامبرخدا – صلى الله علیه وسلم – فرمودند: هر که وضو گیرد و به نیکی آن را انجام دهد گناهانش از بدن او خارج میشود تا آنکه از زیر ناخن‌هایش بیرون می‌آید .
ب) عنْ عُمَر بْنِ الخَطَّابِ رضی اللَّه عَنْهُ عنِ النَّبِیِّ صَلّى اللهُ عَلَیْهِ وسَلَّم قَالَ:«ما مِنْکُمْ مِنْ أَحدٍ یتوضَّأُ فَیُبْلِغُ أَو فَیُسْبِغُ الوُضُوءَ ثُمَّ قَالَ: أَشْهدُ أَنْ لا إِله إِلاَّ اللَّه وحْدَه لا شَریکَ لهُ، وأَشْهدُ أَنَّ مُحمَّدًا عبْدُهُ وَرسُولُه، إِلاَّ فُتِحَت لَهُ أَبْوابُ الجنَّهِ الثَّمَانِیَهُ یَدْخُلُ مِنْ أَیِّها شاءَ» [مسلم/ ۲۳۴]
وزاد الترمذی: «اللَّهُمَّ اجْعلْنی من التَّوَّابِینَ واجْعلْنی مِنَ المُتَطَهِّرِینَ». [ترمذی/۵۵] [حکم الألبانی: صحیح ]
از حضرت عمر بن خطاب ـ رضی الله عنه ـ روایت شده است که پیامبرصلی الله علیه وسلم فرمودند: هر کدام از شما وضو بگیرد و آن را به صورت کامل (و شرعی) بگیرد و سپس بگوید:أَشْهدُ أَنْ لا إِله إِلاَّ اللَّه وحْدَه لا شَریکَ لهُ، وأَشْهدُ أَنَّ مُحمَّدًا عبْدُهُ وَرسُولُه: گواهی میدهم که جز الله معبودی به حق نیست و تنها و بی شریک است و گواهی میدهم که حضرت محمدص بنده و فرستادهی خداست، درهای هشتگانهی بهشت برای او گشوده میشود که از هر دری که بخواهد، داخل آن گردد.
و ترمذی اضافه کرده است: (اللَّهُمَّ اجْعلْنی من التَّوَّابِینَ واجْعلْنی مِنَ المُتَطَهِّرِینَ: بار خدایا مرا در شمار توبه کنندگان و پاکیزگان قرار ده.
ج) عن عُثمَانَ بْنِ عَفَّانَ – رضی الله عنه – أَنَّهُ دَعَا بِإِنَاءٍ فَأَفْرَغَ عَلَى کَفَّیْهِ ثلاث مِرَارٍ فَغَسَلَهُمَا، ثُمَّ أَدْخَلَ یَمِینَهُ فِی الانَاءِ فَمَضْمَضَ وَاسْتَنْشَقَ، ثُمَّ غَسَلَ وَجْهَهُ ثلاثاً وَیَدَیْهِ إِلَى الْمِرْفَقَیْنِ ثلاث مِرَارٍ، ثُمَّ مَسَحَ بِرَأْسِهِ، ثُمَّ غَسَلَ رِجْلَیْهِ ثَلاثَ مِرَارٍ إِلَى الْکَعْبَیْنِ، ثُمَّ قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ – صلى الله علیه وسلم :«مَنْ تَوَضَّأَ نَحْوَ وُضُوئِی هَذَا ثُمَّ صَلَّى رَکْعَتَیْنِ لا یُحَدِّث فِیهِمَا نَفْسَهُ غُفِرَ لَهُ مَا تَقَدَّمَ مِنْ ذَنْبِهِ». [بخارى/۱۵۹]و [مسلم/ ۲۲۶]
از عثمان بن عفان – رضی الله عنه – روایت است که ایشان آب خواست و وضو گرفت. نخست، سه بار آب ریخت و دست ها را (تا مچ) شست. سپس با دست راستش از ظرف، آب برداشت و مضمضه و استنشاق کرد. یعنی آب در دهان نمود و بینی خود را تمیز کرد. و بعد، سه بار صورتش را شست. آنگاه، دو دستش را تا آرنج، سه بار شست. و در آخر، سرش را مسح نمود و پاهایش را تا قوزک، سه بار شست، و بعد گفت: رسول الله – صلى الله علیه وسلم – فرموده است: «هرکس، مانند این وضوی من، وضو بگیرد(با خودش در نماز حرف نمی زند , حواسش پرت نشود) و با اخلاص، دو رکعت نماز بخواند، خداوند تمام گناهان گذشته اش را مورد عفو قرار خواهد داد».
د) «مَا مِنْ مُسْلِمٍ یَتَوَضَّأُ فَیُحْسِنُ وُضُوءَهُ، ثُمَّ یَقُومُ فَیُصَلِّی رَکْعَتَیْنِ، مُقْبِلٌ عَلَیْهِمَا بِقَلْبِهِ وَوَجْهِهِ، إِلَّا وَجَبَتْ لَهُ الْجَنَّهُ» [مسلم/ ۲۳۴]
هر مسلمانی که به خوبی وضو را بگیرد و سپس دو رکعت نماز را بر پای دارد و قلب و دل او متوجه نمازش باشد(یعنی در نماز خشوع و خضوع داشته و فکر و حواسش متوجه چیزی دیگر نباشد) بهشت بر او واجب می شود.
۳) پاداش رفتن به مسجد بخاطر نماز جماعت :
الف) عَنْ أَبِی هُرَیْرَهَ (رَضِیَ اللَّهُ عَنهُ) قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ: «صَلَاهُ الرَّجُلِ فِی جَمَاعَهٍ تَزِیدُ عَلَى صَلَاتِهِ فِی بَیْتِهِ، وَصَلَاتِهِ فِی سُوقِهِ، بِضْعًا وَعِشْرِینَ دَرَجَهً، وَذَلِکَ أَنَّ أَحَدَهُمْ إِذَا تَوَضَّأَ فَأَحْسَنَ الْوُضُوءَ، ثُمَّ أَتَى الْمَسْجِدَ لَا یَنْهَزُهُ إِلَّا الصَّلَاهُ، لَا یُرِیدُ إِلَّا الصَّلَاهَ، فَلَمْ یَخْطُ خَطْوَهً إِلَّا رُفِعَ لَهُ بِهَا دَرَجَهٌ، وَحُطَّ عَنْهُ بِهَا خَطِیئَهٌ، حَتَّى یَدْخُلَ الْمَسْجِدَ، فَإِذَا دَخَلَ الْمَسْجِدَ کَانَ فِی الصَّلَاهِ مَا کَانَتِ الصَّلَاهُ هِیَ تَحْبِسُهُ، وَالْمَلَائِکَهُ یُصَلُّونَ عَلَى أَحَدِکُمْ مَا دَامَ فِی مَجْلِسِهِ الَّذِی صَلَّى فِیهِ، یَقُولُونَ: اللهُمَّ ارْحَمْهُ، اللهُمَّ اغْفِرْ لَهُ، اللهُمَّ تُبْ عَلَیْهِ، مَا لَمْ یُؤْذِ فِیهِ، مَا لَمْ یُحْدِثْ فِیهِ»
[بخاری/۴۷۷] ـ [مسلم/۶۴۹]
ابوهریره (رضی الله عنه) روایت می کند که رسول اکرم( صلى الله علیه وسلم )فرمود: «نماز شخصی که با جماعت می خواند بر نمازی که در خانه و بازار می خواند، بیست و پنج درجه، برتری دارد. زیرا اگر شما درست وضو بگیرید و به مسجد بروید و هیچگونه انگیزه ای بجز نماز نداشته باشید، با هر قدمی که برمی دارد، یک درجه به درجات شما افزوده می شود و گناهی از گناهان شما پاک می گردد تا اینکه وارد مسجد شوید. و پس از ورود به مسجد، تا زمانی که در انتظار نماز نشسته اید، بحساب نماز منظور می گردد. و مادامی که در مسجد نشسته باشید، فرشتگان برای شما دعای خیر می کنند و می گویند: خدایا ! او را مغفرت کن و بر او رحم فرما. و تا زمانی که وضو داشته باشید، همچنان فرشتگان برای شما دعای خیر می کنند».
ب) عَنْ عَبْدَ اللهِ بْنَ عَمْرِو بْنِ الْعَاصِی، یَقُولُ: قَالَ رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ:« مَنْ رَاحَ إِلَى مَسْجِدِ الْجَمَاعَهِ فَخَطْوَهٌ تَمْحُو سَیِّئَهً، وَخَطْوَهٌ تُکْتَبُ لَهُ حَسَنَهٌ، ذَاهِبًا وَرَاجِعًا »
[صحیح ابن حبان/۲۰۳۹] ـ [ مسند الإمام أحمد/۶۵۹۹] ـ [حکم الألبانی: حسن]
هر کس شب برای حضور در نماز جماعت (مغرب و عشاء و صبح چون این ها نماز شب هستند) به مسجد برود هر گامی که بر می دارد گناهی از او پاک می شود و حسنه ای برای او نوشته می شود چه گام های رفتن به مسجد یا گام های برگشتن از مسجد.
ج) عَنْ أَبِی هُرَیْرَهَ، عَنِ النَّبِیِّ صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: «مَنْ غَدَا إِلَى المَسْجِدِ وَرَاحَ، أَعَدَّ اللَّهُ لَهُ نُزُلَهُ مِنَ الجَنَّهِ کُلَّمَا غَدَا أَوْ رَاحَ» [بخاری/۶۲۲] ـ [مسلم/۶۶۹]
ابوهریره – رضی الله عنه – می گوید: رسول الله – صلى الله علیه وسلم – فرمود: «هرکس به مسجد رفت و آمد کند، خداوند برای هر رفت و برگشت او، ضیافتی در بهشت تدارک می بیند».
۴) پاداش اذان گفتن:
الف) عَنْ أبی سَعِیدٍ الْخُدْرِیَّ – رضی الله عنه – قَالَ: سَمِعْتُ رَسُوْلَ الله – صلى الله علیه وسلم – یَقُوْلُ: «إِنَّهُ لا یَسْمَعُ مَدَى صَوْتِ الْمُؤَذِّنِ جِنٌّ وَلا إِنْسٌ وَلا شَیْءٌ إِلا شَهِدَ لَهُ یَوْمَ الْقِیَامَهِ».(بخارى:۶۰۹)
ابوسعید خدری – رضی الله عنه – می گوید: از رسول اکرم – صلى الله علیه وسلم – شنیدم که می فرمود: «جن و انس و هر مخلوق دیگری که صدای مؤذن را بشنوند، روز قیامت برای او گواهی خواهند داد».
ب) «الْمُؤَذِّنُونَ أَطْوَلُ النَّاسِ أَعْنَاقًا یَوْمَ الْقِیَامَهِ» [مسلم/۳۸۷]
مؤذنان سربلندترین و گردن فرازترین مردمان در روز قیامت هستند.
۵) پاداش جواب اذان دادن :
الف) عَنْ سَعْدِ بْنِ أَبِی وَقَّاصٍ، عَنْ رَسُولِ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ أَنَّهُ قَالَ: «مَنْ قَالَ حِینَ یَسْمَعُ الْمُؤَذِّنَ أَشْهَدُ أَنْ لَا إِلَهَ إِلَّا اللهُ وَحْدَهُ لَا شَرِیکَ لَهُ، وَأَنَّ مُحَمَّدًا عَبْدُهُ وَرَسُولُهُ، رَضِیتُ بِاللهِ رَبًّا وَبِمُحَمَّدٍ رَسُولًا، وَبِالْإِسْلَامِ دِینًا، غُفِرَ لَهُ ذَنْبُهُ»[مسلم/۳۸۶]
از سعد بن ابی وقاص ـ رضی الله عنه ـ روایت شده است که پیامبر- صلى الله علیه وسلم – فرمودند: هرکس موقعی که صدای مؤذن را میشنود، بگوید: اشهد ان لا اله الا الله وحده لا شریک له، و ان محمدا عبده و رسوله، رضیت بالله ربا، و بمحمد رسولا، و بالاسلام دینا: شهادت میدهم که خدایی جز الله نیست، تنها و بیشریک است و شهادت میدهم که حضرت محمدص بنده و فرستادهی اوست، به پروردگاری الله و به رسالت حضرت محمدص و به دیانت اسلام راضی و خشنود هستم. گناه او آمرزیده میشود.
ب) عَنْ عَبْدِ اللهِ بْنِ عَمْرِو بْنِ الْعَاصِ، أَنَّهُ سَمِعَ النَّبِیَّ صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ یَقُولُ: «إِذَا سَمِعْتُمُ الْمُؤَذِّنَ، فَقُولُوا مِثْلَ مَا یَقُولُ ثُمَّ صَلُّوا عَلَیَّ، فَإِنَّهُ مَنْ صَلَّى عَلَیَّ صَلَاهً صَلَّى الله عَلَیْهِ بِهَا عَشْرًا، ثُمَّ سَلُوا اللهَ لِیَ الْوَسِیلَهَ، فَإِنَّهَا مَنْزِلَهٌ فِی الْجَنَّهِ، لَا تَنْبَغِی إِلَّا لِعَبْدٍ مِنْ عِبَادِ اللهِ، وَأَرْجُو أَنْ أَکُونَ أَنَا هُوَ، فَمَنْ سَأَلَ لِی الْوَسِیلَهَ حَلَّتْ لَهُ الشَّفَاعَهُ» [مسلم/۳۸۴]
از عبدالله بن عمرو بن عاص ـ رضی الله عنهما ـ روایت شده است که وی از پیامبر- صلى الله علیه وسلم – شنید کهمی فرموند: وقتی اذان را از مؤذن شنیدید، هرچه میگوید، مثل آن را تکرار کنید و سپس بر من صلوات بفرستید؛ زیرا هر کس بر من درودی بفرستد، خداوند به سبب آن ده مرتبه بر او درود میفرستد، سپس از خدا برای من، وسیله را مسألت کنید که آن منزلتی بزرگ است در بهشت و تنها سزاوار یکی از بندگان خداست و من امیدوارم که آن عبد من باشم و هر کس از خدا برای من وسیله خواست، شفاعت من برای او واجب خواهد شد.
ج) عَنْ جَابِرِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ رَضِیَ اللَّهُ عَنْهُمَا: أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: « مَنْ قَالَ حِینَ یَسْمَعُ النِّدَاءَ: اللَّهُمَّ رَبَّ هَذِهِ الدَّعْوَهِ التَّامَّهِ، وَالصَّلاَهِ القَائِمَهِ، آتِ مُحَمَّدًا الوَسِیلَهَ وَالفَضِیلَهَ، وَابْعَثْهُ مَقَامًا مَحْمُودًا الَّذِی وَعَدْتَهُ، حَلَّتْ لَهُ شَفَاعَتِی یَوْمَ القِیَامَهِ »[بخاری/۶۱۴]
جابر ابن عبد الله – رضی الله عنه – می گوید: رسول اکرم – صلى الله علیه وسلم – فرمود: «هرکس بعد از شنیدن اذان، این دعا را بخواند: « اللَّهُمَّ رَبَّ هَذِهِ الدَّعْوَهِ التَّامَّهِ، وَالصَّلاهِ الْقَائِمَهِ، آتِ مُحَمَّدًا الْوَسِیلَهَ وَالْفَضِیلَهَ، وَابْعَثهُ مَقَامًا مَحْمُودًا الَّذِی وَعَدْتَهُ» روز قیامت، شفاعت من برای او واجب خواهد شد.
ترجمه دعا: خدایا ! ای صاحب این دعوت کامل (اسلام) و نمازی که هم اکنون برگزار می شود! به محمد – صلى الله علیه وسلم – وسیله (درجه ای است در بهشت) و فضیلت عنایت فرما و او را طبق وعده ات به مقام محمود(شفاعت) برسان.
۶) پاداش نماز جماعت، وکسی که چهل روز نماز را با جماعت می خواند:
عَنْ ابْنِ عُمَرَ رَضِیَ الله عَنْهُمَا: أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ – صلى الله علیه وسلم – قَالَ: «صَلاهُ الْجَمَاعَهِ تَفْضُلُ صَلاهَ الْفَذِّ بِسَبْعٍ وَعِشْرِینَ دَرَجَهً».(بخارى/۶۴۵)
ابن عمر رضی الله عنهما نقل می کند که رسول الله – صلى الله علیه وسلم – فرمود: «نماز جماعت بر نمازی که تنها خوانده شود، بیست و هفت درجه، برتری دارد».
عَنْ أَنَسِ بْنِ مَالِکٍ، قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ:« مَنْ صَلَّى لِلَّهِ أَرْبَعِینَ یَوْمًا فِی جَمَاعَهٍ یُدْرِکُ التَّکْبِیرَهَ الأُولَى کُتِبَ لَهُ بَرَاءَتَانِ: بَرَاءَهٌ مِنَ النَّارِ، وَبَرَاءَهٌ مِنَ النِّفَاقِ»
سنن الترمذی/۲۴۱ ـ سلسله الأحادیث الصحیحه البانی/۱۹۷۹ـ صحیح الترغیب والترهیب/۴۰۹ ـ [حکم الألبانی: حسن]
هر کس چهل روز نمازهایش را با جماعت بخواند و با تکبیر اولی امام نمازش را آغاز کند از دو چیز حتما تبرئه می شود: ۱. از آتش جهنم ۲. و از نفاق.
۷) پاداش خواندن نمازهای سنت:
عَنْ أُمِّ حَبِیبَهَ، قَالَتْ: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ: « مَنْ صَلَّى فِی یَوْمٍ وَلَیْلَهٍ ثِنْتَیْ عَشْرَهَ رَکْعَهً بُنِیَ لَهُ بَیْتٌ فِی الجَنَّهِ: أَرْبَعًا قَبْلَ الظُّهْرِ، وَرَکْعَتَیْنِ بَعْدَهَا، وَرَکْعَتَیْنِ بَعْدَ المَغْرِبِ، وَرَکْعَتَیْنِ بَعْدَ العِشَاءِ، وَرَکْعَتَیْنِ قَبْلَ صَلَاهِ الْفَجْرِ صَلَاهِ الْغَدَاهِ»
سنن الترمذی/۴۱۵ ـ سنن النسائی /۱۸۰۴ ـ صحیح الجامع الصغیر وزیاداته البانی/ ۶۲۶۳ ـ [حکم الألبانی: صحیح]
از ام حبیبه رضی الله عنها روایت است که گفت: پیامبر خدا صلی الله علیه وسلم فرمودند: کسی که در شبانه روز (۱۲) رکعت نماز سنت بخواند خانه ای در بهشت برای او ساخته می شود، (۴) رکعت قبل از ظهر و(۲) رکعت بعد از آن و (۲) رکعت بعد از مغرب و (۲) رکعت بعد از عشاء و(۲) رکعت قبل ازنماز صبح.
۸) پاداش آمین گفتن هم زمان با امام در نماز :
عَنْ أَبِی هُرَیْرَهَ – رضی الله عنه – : أَنَّ النَّبِیَّ – صلى الله علیه وسلم – قَالَ: «إِذَا أَمَّنَ الإِمَامُ فَأَمِّنُوا، فَإِنَّهُ مَنْ وَافَقَ تَأْمِینُهُ تَأْمِینَ الْمَلائِکَهِ، غُفِرَ لَهُ مَا تَقَدَّمَ مِنْ ذَنْبِهِ».(بخارى/۷۸۰) و (مسلم/۴۱۰)
ابوهریره – رضی الله عنه – می گوید: رسول الله – صلى الله علیه وسلم – فرمود: «هنگامی که امام آمین گفت، شما نیز آمین بگویید. زیرا (وقتی که امام سوره فاتحه را می خواند و آمین را می گوید فرشتگان نیز آمین می گویند) و آمین گفتن هر کس که هم زمان با آمین فرشتگان باشد، تمام گناهان گذشته اش، آمرزیده می شود».
۹) پاداش گفتن : رَبَّنَا وَلَکَ الحَمْدُ حَمْدًا کَثِیرًا طَیِّبًا مُبَارَکًا فِیهِ :
عَنْ رِفَاعَهَ بْنِ رَافِعٍ الزُّرَقِیِّ – رضی الله عنه – قَالَ: کُنَّا یَوْمًا نُصَلِّی وَرَاءَ النَّبِیِّ – صلى الله علیه وسلم – فَلَمَّا رَفَعَ رَأْسَهُ مِنَ الرَّکْعَهِ قَالَ: «سَمِعَ اللَّهُ لِمَنْ حَمِدَهُ ». قَالَ رَجُلٌ وَرَاءَهُ: رَبَّنَا وَلَکَ الْحَمْدُ حَمْدًا کَثِیرًا طَیِّبًا مُبَارَکًا فِیهِ، فَلَمَّا انْصَرَفَ قَالَ: «مَنِ الْمُتَکَلِّمُ»؟ قَالَ: أَنَا. قَالَ: «رَأَیْتُ بِضْعَهً وَثَلاثِینَ مَلَکًا یَبْتَدِرُونَهَا، أَیُّهُمْ یَکْتُبُهَا أَوَّلُ».(بخارى/۷۹۹)
رفاعه ابن رافع زرقی – رضی الله عنه – می گوید: روزی، پشت سر آن حضرت – صلى الله علیه وسلم – نماز می خواندیم. وقتی رسول خدا – صلى الله علیه وسلم – سر از رکوع برداشت و «سَمِعَ اللَّهُ لِمَنْ حَمِدَهُ » گفت، یکی از نماز گزاران این جملات را خواند: « رَبَّنَا وَلَکَ الْحَمْدُ حَمْدًا کَثِیرًا طَیِّبًا مُبَارَکًا فِیهِ». پس از اتمام نماز، رسول الله – صلى الله علیه وسلم – پرسید: «چه کسی این کلمات را خواند»؟ آن نمازگزار گفت: من بودم. رسول الله – صلى الله علیه وسلم – فرمود: «سی و اندی فرشته را دیدم که برای نوشتن این جملات، از یکدیگر سبقت می گرفتند و هر کدام، سعی می کرد قبل از دیگری، آنرا بنویسد».
۱۰)پاداش خواندن آیه الکرسی :
«مَنْ قَرَأَ آیَهَ الْکُرْسِیِّ دُبُرِ کُلِّ صَلَاهٍ مَکْتُوبَهٍ لَمْ یَمْنَعْهُ مِنْ دُخُولِ الْجَنَّهِ إِلَّا أَنْ یَمُوتَ»
صحیح الترغیب والترهیب/۱۵۹۵ ـ صحیح – صحیح الجامع الصغیر وزیاداته/۶۴۶۴ – سلسله الأحادیث الصحیحه البانی/۹۷۲
هر کس آیه الکرسی(۱) را پس از پنج فرض نماز (یومیه) را بخواند مانعی از ورود بهشت او نمی شود مگر مردنش.
(۱) اللَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ الْحَیُّ الْقَیُّومُ لَا تَأْخُذُهُ سِنَهٌ وَلَا نَوْمٌ لَهُ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَمَا فِی الْأَرْضِ مَنْ ذَا الَّذِی یَشْفَعُ عِنْدَهُ إِلَّا بِإِذْنِهِ یَعْلَمُ مَا بَیْنَ أَیْدِیهِمْ وَمَا خَلْفَهُمْ وَلَا یُحِیطُونَ بِشَیْءٍ مِنْ عِلْمِهِ إِلَّا بِمَا شَاءَ وَسِعَ کُرْسِیُّهُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ وَلَا یَئُودُهُ حِفْظُهُمَا وَهُوَ الْعَلِیُّ الْعَظِیمُ (بقره/۲۵۵)
۱۱)پاداش گفتن ۳۳ بار سبحان الله والحمدلله و الله أکبر:
عَنْ أَبِی هُرَیْرَهَ، عَنْ رَسُولِ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ «مَنْ سَبَّحَ اللهَ فِی دُبُرِ کُلِّ صَلَاهٍ ثَلَاثًا وَثَلَاثِینَ، وَحَمِدَ اللهَ ثَلَاثًا وَثَلَاثِینَ، وَکَبَّرَ اللهَ ثَلَاثًا وَثَلَاثِینَ، فَتْلِکَ تِسْعَهٌ وَتِسْعُونَ، وَقَالَ: تَمَامَ الْمِائَهِ: لَا إِلَهَ إِلَّا اللهُ وَحْدَهُ لَا شَرِیکَ لَهُ، لَهُ الْمُلْکُ وَلَهُ الْحَمْدُ وَهُوَ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ غُفِرَتْ خَطَایَاهُ وَإِنْ کَانَتْ مِثْلَ زَبَدِ الْبَحْرِ» مسلم/۵۷۹
از ابو هریره رضی الله عنه روایت است که:رسول الله صلی الله علیه وسلم فرموند: آنکه بعد از هر نماز(فرض) ۳۳ بار سبحان الله و ۳۳ بار الحمد لله و ۳۳ بار الله اکبر گفته و برای اتمام صد بگوید: لا إلهَ إلاَّ اللَّه وحْدَه لا شَریک له، لَهُ المُلْکُ وَلَهُ الحمْد، وهُو على کُلِّ شَیءٍ قَدِیرٌ. گناهانش آمرزیده می شود، هر چند مثل کف دریا باشد.
۱۲) پاداش کسی که نماز صبح را با جماعت می خواند و تا طلوع آفتاب ذکر می کند و دو رکعت نماز را می خواند:
عَنْ أَنَسٍ، قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ:« مَنْ صَلَّى الصُّبْحَ فِی جَمَاعَهٍ ثُمَّ قَعَدَ یَذْکُرُ اللَّهَ حَتَّى تَطْلُعَ الشَّمْسُ ثُمَّ صَلَّى رَکْعَتَیْنِ کَانَتْ لَهُ کَأَجْرِ حَجَّهٍ وَعُمْرَهٍ » قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ:« تَامَّهٍ تَامَّهٍ تَامَّهٍ»
[حکم الألبانی : حسن ] ۱ـ سنن الترمذی/۵۸۶ ، ۲ ـ سلسله الأحادیث الصحیحه البانی/۳۴۰۳
۳ ـ صحیح الترغیب والترهیب / ۴۶۴ ، ۴ـ صحیح الجامع الصغیر وزیاداته /۶۳۴۶
از حضرت انس (رضی الله عنه) روایت است که پیامبر(صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ) فرمودند: هر کس نماز صبح را با جماعت بخواند بعد بنشیند و تا طلوع آفتاب خداوند را ذکر کند و سپس دو رکعت نماز را به جای بیاورد به اندازه ثواب یک حج و یک عمره از آن خود می سازد. حضرت انس (رضی الله عنه) گفت: پیامبر(صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ) سه بار [با تأکید] فرمودند: ثواب یک حج و یک عمره کامل را از آن خود می سازد.
۱۳) پاداش کسی که هر روز انفاق می کند:
عَنْ أَبِی هُرَیْرَهَ رَضِیَ اللَّهُ عَنْهُ، أَنَّ النَّبِیَّ صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: «مَا مِنْ یَوْمٍ یُصْبِحُ العِبَادُ فِیهِ، إِلَّا مَلَکَانِ یَنْزِلاَنِ، فَیَقُولُ أَحَدُهُمَا: اللَّهُمَّ أَعْطِ مُنْفِقًا خَلَفًا، وَیَقُولُ الآخَرُ: اللَّهُمَّ أَعْطِ مُمْسِکًا تَلَفًا» (بخارى/۱۴۴۲) و (مسلم/۱۰۱۰)
ابوهریره – رضی الله عنه – روایت می کند که نبی اکرم – صلى الله علیه وسلم – فرمود: «هر روزی که بندگان، صبح می کنند، دو فرشته از آسمان نازل می شود. یکی می گوید: خدایا! به کسی که در راه تو انفاق می کند، عوض بده. و دیگری می گوید: خدایا! به کسی که از انفاق، خود داری میکند، ضرر و زیان برسان».
۱۴) پاداش عیادت مریض :
فَقَالَ عَلِیٌّ: سَمِعْتُ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ یَقُولُ: «مَا مِنْ مُسْلِمٍ یَعُودُ مُسْلِمًا غُدْوَهً إِلَّا صَلَّى عَلَیْهِ سَبْعُونَ أَلْفَ مَلَکٍ حَتَّى یُمْسِیَ، وَإِنْ عَادَهُ عَشِیَّهً إِلَّا صَلَّى عَلَیْهِ سَبْعُونَ أَلْفَ مَلَکٍ حَتَّى یُصْبِحَ، وَکَانَ لَهُ خَرِیفٌ فِی الجَنَّهِ»
[حکم الألبانی: صحیح ] ـ سنن الترمذی/۹۶۹ ـ صحیح الترغیب والترهیب/۳۴۷۶ ـ مسند الإمام أحمد/۹۷۶
از حضرت علی ـ – رضی الله عنه – ـ روایت شده است که گفت: از پیامبر- صلى الله علیه وسلم – شنیدم که میفرمود: هر مسلمانی، در صبح برادر مسلمان خود را عیادت کند، هفتاد هزار فرشته تا غروب بر او درود میفرستند و اگر شب او را عیادت کند، هفتاد هزار فرشته تا صبح بر او درود میفرستند و او از نعمتهای بهشت، قسمت آماده و فراهم و چیده شدهای خواهد داشت.
۱۵) ثواب عمره در رمضان:
«فَإِنَّ عُمْرَهً فِی رَمَضَانَ تَقْضِی حَجَّهً أَوْ حَجَّهً مَعِی» (بخارى/۱۸۶۳)
عمره رفتن در ماه مبارک رمضان (در اجر و ثواب) با یک حج (کامل) یا حجی در معیت و همراهی من(پیامبر صلى الله علیه وسلم) برابری می کند.
۱۶) جزای گریه وزاری از ترس خدا:
عَنْ ابْنِ عَبَّاسٍ قَالَ: سَمِعْتُ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ یَقُولُ:« عَیْنَانِ لَا تَمَسُّهُمَا النَّارُ: عَیْنٌ بَکَتْ مِنْ خَشْیَهِ اللَّهِ، وَعَیْنٌ بَاتَتْ تَحْرُسُ فِی سَبِیلِ اللَّهِ» [حکم الألبانی:صحیح] ـ سنن الترمذی/۱۶۳۹ـ صحیح الترغیب والترهیب/۱۲۲۹
از ابن عباس ـ رضی الله عنهما ـ روایت شده است که گفت: از پیامبرصلی الله علیه وسلم شنیدم که میفرمود: دو چشم، آتش دوزخ آنها را لمس نمیکند؛ چشمی که از خوف خدا گریه کند و چشمی که شب نخوابد و در جنگ در راه خدا نگهبانی دهد.
۱۷) پاداش حفاظت از زبان:
عَنْ سَهْلِ بْنِ سَعْدٍ – رضی الله عنه – عَنْ رَسُولِ اللَّهِ – صلى الله علیه وسلم – قَالَ: «مَنْ یَضْمَنْ لِی مَا بَیْنَ لَحْیَیْهِ وَمَا بَیْنَ رِجْلَیْهِ، أَضْمَنْ لَهُ الْجَنَّهَ». (بخارى/۶۴۷۴)
از سهل بن سعد – رضی الله عنه – روایت است که رسول الله – صلى الله علیه وسلم – فرمود: «هرکس، به من ضمانت دهد که دهان و شرمگاهش را حفظ کند، من هم بهشت را برایش ضمانت می کنم» .
۱۸) پاداش اطاعت کردن زن از شوهرش:
عَنْ عَبْدِ الرَّحْمَنِ بْنِ عَوْفٍ، قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ: « إِذَا صَلَّتِ الْمَرْأَهُ خَمْسَهَا، وَصَامَتْ شَهْرَهَا، وَحَفِظَتْ فَرْجَهَا، وَأَطَاعَتْ زَوْجَهَا قِیلَ لَهَا: ادْخُلِی الْجَنَّهَ مِنْ أَیِّ أَبْوَابِ الْجَنَّهِ شِئْتِ »
صحیح الجامع الصغیر وزیاداته/۶۶۰ ـ [حکم الألبانی: صحیح ]
از عبد الرحمن بن عوف رضی الله عنه روایت است که پیامبر صلى الله علیه وسلم فرمودند: اگر زنی به نمازهای پنچگانه و روزه ماه مبارک رمضان پایبند باشد و شرمگاه خویش را حفظ کند و در (دنیا )مطیع شوهرش باشد در روز جزا او را مخیر می کنند که از هر در از در های بهشت که خود می خواهد وارد بهشت شود.
۱۹) پاداش برداشتن اذیت از سر راه مسلمانان :
عَنْ أَبِی هُرَیْرَهَ، عَنِ النَّبِیِّ صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ، قَالَ: «لَقَدْ رَأَیْتُ رَجُلًا یَتَقَلَّبُ فِی الْجَنَّهِ، فِی شَجَرَهٍ قَطَعَهَا مِنْ ظَهْرِ الطَّرِیقِ، کَانَتْ تُؤْذِی النَّاسَ» مسلم/۱۹۱۴
وفی روایه : « مرَّ رجُلٌ بِغُصْنِ شَجرهٍ عَلَى ظَهْرِ طرِیقٍ فَقال: واللَّهِ لأُنَحِّینَّ هذا عنِ الْمسلِمِینَ لا یُؤْذِیهُم، فأُدْخِلَ الْجَنَّهَ »
وفی روایه لهما: « بیْنَما رجُلٌ یمْشِی بِطریقٍ وجد غُصْن شَوْکٍ علَى الطَّرِیق، فأخَّرُه فشَکَر اللَّهُ لَه، فغَفر لَهُ » .
از ابو هریره رضی الله عنه روایت است که: پیامبر صلی الله علیه وسلم فرمود: مردی را دیدم که در بهشت این طرف و آن طرف می گردید، چون درختی را که از بالای راه سبب اذیت مسلمین می شد قطع نموده بود.
و در روایتی دیگر آمده که مردی متوجه شاخهء درختی شد که بالای راه قرار داشت و گفت: بخدا حتماً این را از سر راه مسلمانها دور می کنم که سبب اذیت شان نشود، و به بهشت داخل شد.
و در روایتی از صحیحین آمده: در اثنایی که مردی در راهی می رفت، شاخهء خاری را دید که در راه قرار گرفته آنرا از راه دور کرد، خداوند در برابر این عمل وی را جزای خیر داد و عفوش نمود.
۲۰) پاداش ذاکرین:
الف) عَنْ أَبِی هُرَیْرَهَ – رضی الله عنه – قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ – صلى الله علیه وسلم – : «کَلِمَتَانِ خَفِیفَتَانِ عَلَى اللِّسَانِ، ثَقِیلَتَانِ فِی الْمِیزَانِ، حَبِیبَتَانِ إِلَى الرَّحْمَنِ: سُبْحَانَ اللَّهِ وَبِحَمْدِهِ، سُبْحَانَ اللَّهِ الْعَظِیمِ». (بخارى/۷۵۶۳)
ترجمه: ابوهریره – رضی الله عنه – می گوید: رسول الله – صلى الله علیه وسلم – فرمود: «دو کلمه وجود دارد که بر زبان، سبک، ولی در ترازوی اعمال، سنگین، و نزد خداوند، محبوب اند: سُبْحَانَ اللَّهِ وَبِحَمْدِهِ، سُبْحَانَ اللَّهِ الْعَظِیمِ».
ب) عَنْ أَبِی هُرَیْرَهَ – رضی الله عنه – : أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ – صلى الله علیه وسلم – قَالَ: «مَنْ قَالَ: سُبْحَانَ اللَّهِ وَبِحَمْدِهِ فِی یَوْمٍ مِائهَ مَرَّهٍ، حُطَّتْ خَطَایَاهُ وَإِنْ کَانَتْ مِثْلَ زَبَدِ الْبَحْرِ». (بخارى/۶۴۰۵)
ابوهریره – رضی الله عنه – می گوید: رسو ل الله – صلى الله علیه وسلم – فرمود: «هرکس، روزانه صد بار سُبْحَانَ اللَّهِ وَبِحَمْدِهِ بگوید، گناهانش بخشیده می شوند اگر چه به اندازه کف دریا باشند».
ج) عَنْ أَبِی مُوسَى الأشْعَرِیِّ – رضی الله عنه – قَالَ: أَنَا خَلْفَ دَابَّهِ رَسُولِ اللَّهِ – صلى الله علیه وسلم – ، فَسَمِعَنِی وَأَنَا أَقُولُ: لا حَوْلَ وَلا قُوَّهَ إِلاَّ بِاللَّهِ، فَقَالَ لِی: «یَا عَبْدَاللَّهِ بْنَ قَیْسٍ»، قُلْتُ: لَبَّیْکَ یَا رَسُولَ اللَّهِ، قَالَ: «أَلا أَدُلُّکَ عَلَى کَلِمَهٍ مِنْ کَنْزٍ مِنْ کُنُوزِ الْجَنَّهِ»؟ قُلْتُ: بَلَى یَا رَسُولَ اللَّهِ، فَدَاکَ أَبِی وَأُمِّی. قَالَ: «لا حَوْلَ وَلا قُوَّهَ إِلا بِاللَّهِ». (بخارى/۴۲۰۵)
ابوموسی اشعری – رضی الله عنه – می گوید: من پشت مرکب رسول خدا – صلى الله علیه وسلم – قرار داشتم و لا حول و لا قوه إلا با لله می گفتم، آن حضرت – صلى الله علیه وسلم – سخن مرا شنید و خطاب به من فرمود: «ای عبد الله بن قیس»! گفتم: لبیک ای رسول خدا! فرمود: «آیا به تو کلمه ای را که گنجی از گنج های بهشت است، نیاموزم»؟ گفتم: بلی، یا رسول الله! پدر و مادرم فدایت باد. فرمود: «لا حول و لا قوه إلا باالله».
د) عنْ عبد اللَّه بن عمرو بن العاص، رضی اللَّه عنْهُمَا أنَّهُ سمِع رسُول اللَّه صَلّى اللهُ عَلَیْهِ وسَلَّم یقُولُ: «من صلَّى علیَّ صلاَهً، صلَّى اللَّه علَیّهِ بِهَا عشْراً» مسلم/۳۸۴
از عبدالله بن عمرو بن عاص ـ م ـ روایت شده است که وی از پیامبرص شنید که میفرمود: “هرکس بر من درودی بفرستد، خداوند به سبب آن ده مرتبه بر او درود میفرستد.
۲۱) پاداش کسی که به بهشت ایمان دارد و خاضعانه از خدا آن را طلب می کند :
عَنْ أَنَسِ بْنِ مَالِکٍ، قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ: « مَنْ سَأَلَ اللَّهَ الجَنَّهَ ثَلَاثَ مَرَّاتٍ قَالَتِ الجَنَّهُ: اللَّهُمَّ أَدْخِلْهُ الجَنَّهَ، وَمَنْ اسْتَجَارَ مِنَ النَّارِ ثَلَاثَ مَرَّاتٍ قَالَتِ النَّارُ: اللَّهُمَّ أَجِرْهُ مِنَ النَّارِ» ترمذی/۲۵۷۲ [حکم الألبانی : صحیح ]
رسول خدا ـ صلی الله علیه وآله وسلم ـ می‌فرماید: «هر که از خداوند سه بار بهشت را بخواهد، بهشت میگوید: خداوندا او را به بهشت داخل ساز، و هر که سه بار از آتش به خداوند پناه برد آتش میگوید: خدایا او را از آتش دور ساز»
منابع:
- قرآن کریم
- صحیح بخاری
- صحیح مسلم
- سنن اربعه : (۱.ترمذی ۲.ابوداود ۳.ابن ماجه ۴. نسائی )
- مسند امام احمد
- سلسله الأحادیث الصحیحه البانی
- صحیح الجامع الصغیر وزیاداته البانی
- صحیح الترغیب والترهیب البانی