مراقبتهای بعد از عمل تنگی واژن

یکی از موارد مهم در جراحی لابیاپلاستی، مراقبت از زخم لابیاپلاستی است که شامل خشک و تمیز نگهداشتن زخم برای پیشگیری از هرگونه عفونت است. پس از جراحی بایستی زخم تمیز شده و پانسمان شود که به شکل زیر اقدام می شود.

پانسمان زخم لابیاپلاستی

بعد از عمل جراحی لابیاپلاستی بایستی زخم تمیز و پانسمان شود. هر گونه باقیمانده خون و لخته های خون در ناحیه تناسلی زن با استفاده از آب اکسیژنه یا اکسیژن پراکسید شسته و تمیز می شود. یک تزریق دیگر داروی بی حس کننده انجام می شود تا اطمینان حاصل شود که برای مدتی بیمار درد نداشته باشد.

پانسمان زخم لابیاپلاستی با استفاده از یک گاز فشرده آغشته به ماده ضدعفونی کننده مخاطی بدون الکل انجام می شود که دارای اثر خنک کننده بوده و علاوه بر ضدعفونی کردن و پیشگیری از عفونت زخم، موجب کاهش تورم ناحیه شود. پانسمان فشاری با گاز با استفاده از زیرپوش توری یکبار مصرف در جای خود نگهداری میشود (شکل 1).

شکل 1- پانسمان زخم لابیاپلاستی

مراقبت پس از عمل جراحی لابیاپلاستی

پس از رویه جراحی لابیاپلاستی، به بیمار زمانی جهت ریکاوری داده می شود، قبل از اینکه به منزل یا هتل محل اقامت خود برگردد. در طی این زمان ناحیه تناسلی خنک نگهداشته میشود.

قبل از اینکه بیمار مرخص و به منزل فرستاده شود، بایستی یکبار دفع ادرار داشته باشد و سپس پانسمان تمیز دوباره در موضع جراحی لابیاپلاستی اعمال شود. بیمار بایستی تا جایی که می تواند این پانسمان را در محل خود حفظ کند.

پوشیدن لباس زیر و شلوار تنگ که حتی بر ناحیه تناسلی خارجی فشار وارد کند، برای شب اول بعد از جراحی توصیه میشود. این عمل برای کاهش تورم تا سر حد امکان مناسب است و در عین حال شانس هر گونه خونریزی پس از عمل را به حداقل می رساند.

اطمینان حاصل کنید که بیمار مسکن کافی در اختیار دارد، برای نمونه؛ قرص ایبوپروفن 400 میلی گرمی و متامیزول. بایستی همیشه درد روز اول بعد از جراحی لابیاپلاستی را با مسکن مناسب سرکوب کرد و بیمار روزی عاری از درد را سپری کند.

روز بعد زخم جراحی بایستی توسط پزشک جراح بررسی شود. ناحیه با استفاده از یک ضدعفونی کننده مخاطی تمیز می شود و پانسمان جدید گذاشته می شود. سپس بیمار رسما ترخیص شده و تا قرار ملاقات ویزیت بعدی نیازی به مراجعه نیست.

از بین جراحی های زیبایی واژن و لابیاپلاستی، جراحی کوتاه کردن لابیا مینور مستلزم استفاده از گاز فشاری بین دو لوب کوچک واژن است تا از تماس لوب ها با همدیگر پیشگیری کند. بیمار بایستی تا 14 روز پس از جراحی بین دو لوب کوچک واژن خود گاز بگذارد.

گذاشتن گاز بین دو لوب واژن از لغزیدن لوب های واژن به زیر همدیگر پیشگیری می کند زیرا لغزیدن لوب دو طرف موجب می شود که هر کدام از لوب ها به طور جداگانه و متفاوت ترمیم و بهبود یابند و موضع جراحی نامتقارن خواهد شد. اگر لوب های واژن بطور یکدست بهبود نیابند، نتیجه عمل رضایت بخش نبوده، تصحیح و درمان بازسازی آن غیر ممکن یا بسیار سخت خواهد شد (شکل 2).

شکل 2- گاز قرار داده شده بین دو لوب واژن برای تثبیت و یکنواخت سازی

پس از گذشت دو هفته اول بعد از جراحی لابیاپلاستی، بیمار می تواند روی لوب های واژن فشار وارد کند تا تورم سریعتر برطرف شود و شرایط مطلوب برای بهبود زخم فراهم گردد. لوب هر سمت بایستی به صورت طولی بین دو انگشت اشاره و شکست نگهداشته شده و از طول چلانده شود.

می توان مقداری فشار وارد کرد و تا حدودی دردناک است. هرچند بافت لوب واژن نباید ماساژ داده شده یا مالیده شود زیرا اصطکاک ممکن است ترمیم زخم را به تاخیر بیاندازد و یا حتی موجب عدم چسبندگی دو حاشیه زخم شود.

پس از گذشت چهار روز از جراحی بیمار بایستی این فشار را دو بار در روز وارد کند، بهتر است به مدت چهار هفته صبح و غروب این مانور را انجام دهد (شکل 3).

شکل 3- طریقه فشار دادن لوب کوچک واژن با نوک انگشت بعد از جراحی لابیاپلاستی

برای بستن زخم جراحی لابیاپلاستی بایستی از نخ بخیه مرغوب با ساختار ریز استفاده شود. از سوی دیگر ناحیه جراحی تحت استرس مکانیکی زیادی است که می تواند صرفا بخاطر قدم زدن یا نشستن و فعالیت های طبیعی روزانه هر شخصی باشد. این بدین معنی است که زخم بایستی تا سر حد امکان در جای خود ثابت و استوار باشد.

شایعترین عارضه لابیاپلاستی و بخصوص در تصحیح لوب واژن عدم جوش خوردن زخم یا جدا شدگی زخم جراحی است. البته بیمار بایستی فعالیت های روزانه خود را هرچه سریعتر از سر بگیرد و این معمولا در طی 2 تا 3 روز پس از عمل رخ می دهد.

شش هفته اول پس از جراحی یک فاز حیاتی است و بایستی از فشار آوردن و کشیدگی افراطی موضع عمل اجتناب شود. در 6 هفته اول پس از جراحی لابیاپلاستی مقاربت جنسی، طناب زدن، اسب سواری، دوچرخه سواری، رکاب زدن و مانند اینها ممنوع است. اگر بیمار احساس می کند که واقعا به ورزش نیاز دارد، پس از دو هفته اول بعد از جراحی می تواند از وسایل کمکی استفاده کند و یا ورزشی انجام دهد که بیشترین فاصله بین پاها وجود دارد و از مالش و اصطکاک ناحیه تناسلی و پرینه اجتناب می شود.

به همین ترتیب استفاده از تامپون و نواربهداشتی در طی 6 هفته اول پس از جراحی لابیاپلاستی ممنوع است، بخصوص اگر عمل تصححی طول لوب کوچک انجام شده است. گذاشتن تامپون می تواند موجب گسیختگی حاشیه های زخم شود.

تراشیدن موهای ناحیه تناسلی در طی 6 هفته اول پس از جراحی زیبایی واژن و لابیاپلاستی ممنوع است. زن بایستی تا سر حدامکان از هر گونه دستکاری غیرضروری ناحیه تناسلی خود اجتناب کند.

دو روز پس از جراحی حمام کردن مجاز است اما بدون صابون یا هر ماده شوینده دیگر به مدت یک هفته. پس از عمل ضدعفونی کردن ناحیه تناسلی خیلی مهم است. نشستن در لگن یا حمام وان موجب نرم شدن لبه های زخم می شود، بنابراین توصیه نمی شود.

از آنجایی که در جراحی لابیاپلاستی از نخ بخیه جذب شونده استفاده می شود، نیازی به کشیدن بخیه ها نیست. در هر صورت، همانطور که بخیه ها جذب می شوند ممکن است باعث خارش قابل توجه موضع شوند. اگر خارش زخم شروع شد، پماد زخم، ژل آلو ورا یا حتی کرم کورتیزون استعمال می شود. اگر این بخیه ها مشکل ساز شدند، می توان بخیه های لابیاپلاستی و جراحی زیبایی واژن را بعد از 10 روز کشید.

مشکلات و عوارض جراحی زیبایی واژن

از عوارض بالقوه جراحی زیبایی واژن ترمیم تاخیری زخم است که از نظر آماری شایعترین عارضه لابیاپلاستی و جراحی های زیبایی واژن است. جوش نخوردن زخم لابیاپلاستی عمدتا بخاطر تحت فشار و استرس مکانیکی مداوم بودن واژن و ناحیه تناسلی است؛ حتی زمانیکه مقاربت جنسی وجود ندارد.

همین راه رفتن و نشستن معمولی به حاشیه های آزاد زخم فشار وارد می کند و ممکن است از ترمیم سرراست زخم جراحی جلوگیری کند. گرچه بیمار بعد از عمل فعالیت های روزمره خود را از سر می گیرد، همیشه بایستی بخاطر داشته باشد که با ناحیه تناسلی خود با احتیاط برخورد کند.

بیمار بایستی از وارد شدن هر گونه فشار، اصطکاک شدید و استرس تا هفته 6 پس از جراحی زیبایی واژن و لابیاپلاستی اجناب کند، بخصوص کارهایی مثل مقاربت جنسی، طناب زدن و پریدن و غیره.

ظریف بودن بافت ناحیه تناسلی موجب می شود که از نخ بخیه ظریف استفاده شود، اما استرس های حرکتی ناحیه موجب می شود که تثبیت و نگهداری خوبی از زخم اعمال شود. بنابراین بهترین راه حل بستن زخم با نخ بخیه 5 یا 6 صفر است که با فواصل کوتاه زده شده است.

یکی از نقاط ضعف تکنیک های بحث شده در این مبحث نقطه است که فلپ کوچک جانبی با خط لوب کوچک تلفیق می شود. گاها جوش نخوردن زخم در این ناحیه اتفاق می افتد، وقتی که لبه های زخم بطور پایدار، منظم و دقیق و بدون ایجاد کشش به هم دوخته نشده باشد (شکل 4).

شکل 4- خوب جوش نخوردن و نقص راستای قرارگیری لوب کوچک سمت راست

هرچند از آنجایی که فلپ های کوچک در جهت سرپایین نگهداشتن و تنگ کردن کلاهک کلیتوریس، تحت فشار بخیه می شوند، فلپ بایستی لنگر محکمی داشته و پوست اطراف آن کاملا عاری از کشیدگی باشد.

حتی زمانیکه خطوط برش جراحی به طور یکسان در دو سمت واژن ترسیم شده و جراح به دقت تمام کار کرده و در طی مداخله به بهترین تقارن ممکن دست یافته باشد، این امکان وجود دارد که زخم دو طرف واژن به طور متفاوتی در دوره پس از عمل جوش خورده و ترمیم شوند و موجب عدم تقارن زخم جراحی شود. این عدم تقارن تنها از طریق رویه های جراحی تصحیحی و بازیافت کننده قابل رفع کردن است.

از دلایل احتمالی این عدم تقارن می تواند تورم نامساوی زخم دو طرف، لغزیدن یکطرف به زیر دیگری (که می توان با گذاشتن گاز بصورت پانسمان فشاری در بین لوب های دوطرف واژن از آن پیشگیری کرد)، خونریزی یک طرفه پس از عمل، اسکار جراحی متفاوت بعد از ترمیم زخم دو طرف باشد.

خونریزی پس از عمل که مستلزم تجدید جراحی باشد خیلی نادر است، اما گاهی اتفاق می افتد بخصوص زمانی که زخم با استفاده از بخیه مداوم زیرجلدی بسته شده باشد. خونریزی های کوچک و جزئی ممکن است پس از توالت کردن بیمار رخ دهد که به سادگی با اعمال چند دقیقه فشار بر روی موضع برطرف می شود.

معمولا همیشه ناحیه جراحی متورم می شود اما میزان تورم متغیر است. بیش از 80% تورم ناحیه پس از گذشت 6 هفته از جراحی برطرف می شود، مابقی آن نیز به تدریج برطرف می شود و ممکن است تا 6 ماه طول بکشد. فشار انگشتی که در بالا شرح داده شد، بهترین روش برای پیشگیری از تورم مقاوم و اطمینان از بهبود مطلوب اسکار زخم است.

تغییرات حسی کلیتوریس معمولا غیرقابل برگشت است و موجب کاهش واکنش زن به تحریک جنسی می شود و توانایی به ارگاسم رسیدن زن را کاهش می دهد. جراح بایستی به هر قیمتی از تغییر حس کلیتوریس و ناحیه تناسلی پیشگیری کند.

دانش آناتومی ناحیه تناسلی و رویکرد محتاطانه و آرام بخصوص در زمان بخیه کردن کلیتوریس و هر جایی که لمس آن ضروری است از اقدامات کلیدی برای پیشگیری از تغییر حواس کلیتوریس است. بایستی از کواگولاسیون افراطی تمامی خونریزی های ناحیه شفت کلیتوریس اجتناب کرد. در این ناحیه فقط کواگولاسیون دوقطبی استفاده شود.

ممکن است خط برش جراحی نسبت به لمس حساس شود اما با گذر زمان این حساسیت از بین می رود. هرچند به عنوان یک قاعده کلی، بیمار از این مسئله آگاهی ندارد و از آنجایی که ناحیه تناسلی درد دارد، معمولا بیماران از ابتدا ترسیده و از لمس ناحیه تناسلی اجتناب می کنند.