نماز حاجت حضرت محمد

این مدخل از دانشنامه هنوز نوشته نشده است.

محتوای فعلی بخشی از یک کتاب متناسب با عنوان است.

(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)

سيد بن طاووس به سند معتبر از حضرت امام رضا عليه السلام روايت كرده است كه از آن حضرت سؤال كردند از نماز حضرت جعفر طيار؛ حضرت فرمود كه: چرا غافلى از نماز حضرت رسول صلی الله علیه و آله شايد حضرت رسول صلی الله علیه و آله نماز جعفر را نكرده باشد و شايد جعفر نماز آن حضرت را كرده باشد.

راوى عرض كرد: پس تعليم كن آن نماز را به من. حضرت فرمود كه: دو ركعت نماز مى كنى. در هر ركعت سوره حمد يك مرتبه و سوره قدر پانزده مرتبه مى خوانى. پس در ركوع و بعد از سر برداشتن و در سجده اول و بعد از سر برداشتن و در سجده دوم و بعد از سربرداشتن. در هر يك سوره قدر پانزده مرتبه را مى خوانى. پس تشهد مى خوانى و سلام مى گوئى. و چون فارغ شوى ميان تو و خدا گناهى نمى ماند مگر آن كه آمرزيده شده است و هر حاجت كه بطلبى. رواست و بعد از آن اين دعا را مى خوانى:

لا اِلهَ اِلا اللّهُ رَبُّنا وَ رَبُّ آباَّئِنَا الاَوَّلينَ

معبودى نيست جز خدا پروردگار ما و پروردگار پدران پيشين ما

لا اِلهَ اِلا اللّهُ اِلهاً واحِداً وَ نَحْنُ لَهُ مُسْلِمُونَ

معبودى نيست جز خدا معبود يگانه و ما تسليم اوئيم

لا اِلهَ اِلا اللّهُ لا نَعْبُدُ اِلاّ اِيّاهُ مُخْلِصينَ لَهُ الدِّينَ وَ لَوْ كَرِهَ الْمُشْرِكُونَ

معبودى نيست جز خدا و نپرستيم جز او را و دينمان خالص براى او است اگر چه ناخوش دارند مشركان

لا اِلهَ اِلا اللّهُ وَحْدَهُ وَحْدَهُ وَحْدَهُ اَنْجَزَ وَعْدَهُ وَ نَصَرَ عَبْدَهُ وَ اَعَزَّ جُنْدَهُ وَ هَزَمَ الاَحْزابَ وَحْدَهُ

معبودى نيست جز خداى يگانه يكتاى يكتا كه به وعده اش وفا كرد و بنده اش را يارى نمود و سپاه خويش را عزيز گردانيد و احزاب (دشمن) را به تنهايى نابود ساخت

فَلَهُ الْمُلْكُ وَ لَهُ الْحَمْدُ وَ هُوَ عَلى كُلِّ شَىءٍ قَديرٌ

پس سلطنت خاص او است و ستايش از آن اوست و او است بر هر كارى توانا

اَللّهُمَّ اَنْتَ نُورُ السَّمواتِ وَ الاَرْضِ وَ مَنْ فيهِنَّ فَلَكَ الْحَمْدُ

خدايا تويى روشنى بخش آسمان ها و زمين و آن چه در آن ها است پس ستايش خاص تو است

وَ اَنْتَ قَيّامُ السَّمواتِ وَ الاَرْضِ وَ مَنْ فيهِنَّ فَلَكَ الْحَمْدُ

و تويى برپا دارنده آسمان ها و زمين و آن چه در آن ها است پس (باز هم) ستايش خاص تو است

وَ اَنْتَ الْحَقُّ وَ وَعْدُكَ الْحَقُّ وَ قَوْلُكَ حَقُّ وَ اِنْجازُكَ حَقُّ وَ الْجَنَّةُ حَقُّ وَ النّارُ حَقُّ

و تو خود حقى و وعده ات حق است و گفتارت حق است و وفاى تو حق است و بهشت حق است و دوزخ حق است

اَللّهُمَّ لَكَ اَسْلَمْتُ وَ بِكَ آمَنْتُ وَ عَلَيْكَ تَوَكَّلْتُ وَ بِكَ خاصَمْتُ وَ اِلَيْكَ حاكَمْتُ

خدايا در برابرت تسليمم و به تو ايمان دارم و بر تو توكل كنم و به اميد تو با خصم روبرو شوم و به سوى تو قضاوت را آورم

يا رَبِّ يا رَبِّ يا ربِّ اِغْفِرْلى ما قَدَّمْتُ وَ اَخَّرْتُ وَ اَسْرَرْتُ وَ اَعْلَنْتُ

پروردگارا پروردگارا پروردگارا بيامرز برايم گناهانى كه از پيش كردم و از اين پس كنم و آن چه آشكار كردم و آن چه در پنهان كردم

اَنْتَ اِلهى لا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ

معبودا خدايى جز تو نيست درود فرست بر محمد و آلش

وَ اغْفِرْلى وَ ارْحَمْنى وَ تُبْ عَلَىَّ اِنَّكَ اَنْتَ التَّوابُ الرَّحيمُ

و بيامرز مرا و به من رحم كن و توبه ام بپذير كه براستى تويى توبه پذير مهربان.

علامه مجلسى رَحمهُ اللّه گفته كه اين نماز از نمازهاى مشهوره است. عامه و خاصه در كتب خود روايت كرده اند و بعضى اين را از نمازهاى روز جمعه شمرده اند و از روايت اختصاصى معلوم نمى شود و ظاهرا در ساير ايام هم توان كرد.

منابع

شیخ عباس قمی، مفاتيح الجنان، انتشارات اسوه، قم، ص38.