سپاس در جدول

نویسنده : نادر | زمان انتشار : 14 اسفند 1400 ساعت 09:26

99 1202 100 1

/sepAs/

مترادف سپاس

: ثنا، حمد، ستایش، درود، امتنان، تشکر، حق شناسی، شکر، قدردانی، منت، شکرگزاری

متضاد سپاس

: کفران، ناشکری

معنی سپاس در لغت نامه دهخدا

سپاس. [ س ِ ] (اِ) پهلوی «سپاس » ، ارمنی «سپاس - ام » (خدمت ). (حاشیه ٔ برهان قاطع معین ). حمد و شکر و نعمت. (برهان ) (غیاث ). حمد. (دهار) :
نکردی خدای جهان را سپاس
نبودی بدین بر دری ره شناس.

دقیقی.

سپاس تو گوش است و چشم و زبان
کزین سه رسد نیک و بد بیگمان.

فردوسی.

ز یزدان سپاس و بدویم پناه
که فرزند ما شد بدین پایگاه.

فردوسی.

ای عطابخش پذیرنده ز خواهنده سپاس
رای تو خوبی و آئین تو فضل و احسان.

فرخی.

سپاس مر خدای را که برگزید محمد را که صلوة باد بر او. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 308).
زبان برگشادش بشکر و سپاس
شده مر سپاس ورا حق شناس.

شمسی (یوسف و زلیخا).

همی گفت هر کس که یزدان سپاس
که رستی تو از رنج و ما از هراس.

اسدی.

سپهدار گفتا سپاس از خدای
که جفت مرا چون تو آمد بجای.

اسدی.

سپاس آن بی همال و یار با قدرت توانا را
کزو یابد توانایی و قدرت بر توانایی.

ناصرخسرو.

هم مقصر بُوَم اگر شب و روز
بسپاست برآورم انفاس.

ناصرخسرو.

سپاس و حمد و ثنا و شکر مر آفریدگار را عزاسمه که خطه ٔ اسلام و واسطه ٔ عقد عالم را... (کلیله و دمنه ). سپاس و ستایش مر خدای را جل جلاله که... (کلیله و دمنه ).
سپاس آن را که او دادم دل و جان تا بر این و آن
ز رنج تو نهم منت ز داغ تو سپاس ای جان.

سوزنی.

از ده خیال تو که بده شب بتو رسد
بر دل هزار منت و بر دیده صد سپاس.

خاقانی.

هنوزت سپاس اندکی گفته اند
ز چندین هزاران یکی گفته اند.

سعدی (بوستان ).

یکی را دیدم که یک پای نداشت سپاس نعمت حق بجای آوردم... (گلستان ).
بدین سپاس که مجلس منور است بدوست
گرت چو شمع جفایی رسد بسوز و بساز.

حافظ.

|| قبول و منت. (برهان ) (انجمن آرا). منت. (شرفنامه ). قبول. (رشیدی ) (جهانگیری ) :
نباید که بادی بر او بر جهد ...

معنی سپاس به فارسی

سپاس

حمدوثنا، شکر، ستایش، لطف وشفقت، منت، سپاسه
( اسم ) ۱ - حمد ستایش . ۲ - شکر نعمت . ۳ - منت . ۴ - لطف شفقت .

قبول منت کردن شکر گزیاری کردن ممنون شدن : ایشان از مجاعه بسیار سپاس پذیرفتند

( مصدر ) ۱ - شکر نعمت کردن آزادی کردن . ۲ - منت داشتن قبول منت کردن : سپاس دارم .

شکر کردن شاکر بودن

شکر کردن شکر گزاردن

شکر کردن

نا سپاس ٠ بیوفا و نمک بحرام ٠ ناشکر ٠ کافر نعمت ٠

[rising vote , rising vote of thanks] [علوم سیاسی و روابط بین الملل] نوعی رأی که رأی دهنده با برخاستن و گاه کف زدن برای قدردانی اعلام می کند

( صفت ) ناسپاس : حق نشناس : (( ان الانسان لکفور هست آدمی نادان که خدای را نشناسد و نو سپاس و ناخستون به آیتهایی که آن راه نمایست بتوحید او . ))

سپاس یزدان را شکر خدا

معنی سپاس در فرهنگ معین

سپاس

(س ) (اِ.) ستایش ، شکر.

معنی سپاس در فرهنگ فارسی عمید

سپاس

۱. حمد، ثنا، درود، ستایش.
۲. شکر: سپاس خدا کن که بر ناسپاس / نگوید ثنا مرد مردم شناس (نظامی۵: ۸۳۱)، هنوزت سپاس اندکی گفته اند / ز بیور هزاران یکی گفته اند (سعدی۱: ۱۷۴)، به این سپاس که مجلس منوّرست به دوست / گرت چو شمع جفایی رسد بسوز و بساز (حافظ: ۵۲۲).
۳. لطف، شفقت.
۴. [قدیمی] منت.
* سپاس پذیرفتن: (مصدر لازم) [قدیمی]
۱. قبول منت کردن، ممنون شدن.
۲. شکر کردن.
* سپاس داشتن: (مصدر لازم)
۱. شکر نعمت به جا آوردن، ممنون بودن.
۲. [قدیمی] منت داشتن.
* سپاس گزاردن: (مصدر لازم) [قدیمی] شکر نعمت به جا آوردن، شکر کردن.

۱. سپاس دارنده، منت پذیر.
۲. شاکر، شکرگزار، سپاس گذار.

حق شناسی، سپاس گزاری.

آن که از لطف و مهربانی کسی تشکر کند، شکرگزار، سپاس گزارنده.